Osobowość unikająca/avoidant personality disorder.

[szorstkiczopek]

#476689

Hej,  wpadłem na takie coś ostatnio – i miałem doświadczenie powtórzone z momentu kiedy przeczytałem listę cech dda.
Wiecie zwe wszystkim się mogę utożsamiać.
Tu (przynajmniej u mnie) zgadza się praktycznie wszystko, od doświadczeń z dzieciństwa po cechy osobowości które się wykształciły przez to.
Co najdziwniejsze (?) jak przyniosłem to na sesję, psychoterapeutka nie była wcale zaskoczona – a zwykle bardzo stanowczo negatywnie reaguje na moje pomysły zaburzeń które mogę mieć.
Trochę się nawet ucieszyłem – poczytałem o tym temacie – i chyba mam sporo „miejsc” które w mojej głowie mogę teraz obserwować.

Przyczyny tego zaburzenia  – zaniedbanie w dzieciństwie. Brak opieki i dzieci zostawione same sobie.
Poczytajcie, ja dopiero teraz na to wpadłem przypadkiem w sieci.
Jest nawet taki eksperyment pokazujący jak dzieci reagują na matki – i dzieci z tym zaburzeniem reagują podobnie jak ja reagowałem w przedszkolu – bez płaczu, bez paniki, nie reagowałem emocjonalnie na bycie zostawianym przez rodziców – a inne dzieci często płakały.

„Do charakterystycznych cech osobowości lękliwej/unikającej należy:

• Przeżywanie napięcia i lęku, permanentnego stanu zalęknienia w sytuacjach społecznych.
• Przeżywanie niepewności, nieśmiałości, zakłopotania.
• Poczucie niższości, nieatrakcyjności, nieudolności.
• Poczucie społecznego nieprzystosowania.
• Wysoki poziom nadwrażliwości na krytykę i odrzucenie.
• Rozpamiętywanie własnej bezwartościowości.
• Pragnienie uznania i akceptacji.
• Unikanie aktywności i działań w obawie przed odrzuceniem, ośmieszeniem, krytyką.
• Unikanie stresu związanego z kontaktem ze światem zewnętrznym, a tym samym przeżywanie pustki i izolacji społecznej.
• Ograniczony styl życia, w celu uniknięcia dyskomfortu psychicznego związanego z kontaktami z innymi.
• Poczucie osamotnienia.
• Przeżywanie silnego lęku przed porażką i negatywną oceną.
• Przeżywanie lęku w obawie przed koniecznością konfrontacji i rywalizacji z innymi.
• Przeżywanie dyskomfortu psychicznego będącego skutkiem konfliktu pomiędzy potrzebą miłości a nieufnością i obawą przed odrzuceniem, ośmieszeniem i cierpieniem.
• Przesadna samokontrola i nieustanne analizowanie własnego zachowania, własnej bezwartościowości.
• Coraz większa izolacja może prowadzić do ucieczki życia w świecie fantazji zastępującym rzeczywistość. Fantazjowanie, marzenia i wyobrażenia osoby lękliwej np., że jest kochana i akceptowana, że przeżywa bajkowy romans, stają się sposobem na ucieczkę przed lękiem i dyskomfortem związanym z przeżywaniem własnej nieudolności i bezwartościowości.
• Przeżywanie nieufności wobec innych.
• Możliwe są zakłócenia procesów poznawczych, na skutek przeżywania nasilonego lęku społecznego.
• Poczucie dyskomfortu psychicznego wynikające ze stopniowego wycofywania się z życia społecznego może prowadzić do stanów regresyjnych, depresyjnych i myśli samobójczych.”

”

Do czynników psychospołecznych warunkujących zaburzenia osobowości lękliwej należą:

• Styl rodzicielski wobec dziecka, który cechuje wysoki standard osiągnięć i społecznych sukcesów. Wywieranie silnej presji w okresie dorastania na tworzenie wizerunku społecznego wzbudzającego podziw i wrażenie, przy jednoczesnym wysokim poziomie krytycyzmu za każdy błąd i niedoskonałości, wmawianie przekonania o przynoszonym wstydzie rodzinie. Błędy są wyśmiewane i są powodem poniżania dziecka, co może prowadzić do doznawania upokorzenia.
• Styl rodzicielski oparty na poczuciu wstydu i wpajający niską samoocenę.
• Rodzina przemocowa, z problemem alkoholowym, przemocą seksualną.
• Doświadczanie przemocy rówieśniczej.”

Osobowość lękliwa – unikająca

https://pl.wikipedia.org/wiki/Osobowo%C5%9B%C4%87_unikaj%C4%85ca

[MarysiaJ]

#476690

Hej, jestem nowa na forum i przypadkiem trafiłam na Twój wpis i jak bym czytała o sobie. Przez dłuższy czas zastanawiałam się co ze mną jest nie tak, nawet autyzm sobie wmawiałam. Dopiero niedawno zrozumiałam, że jestem Ddd/dda i w związku z tym mam masę problemów w kontaktach z ludźmi i wiele innych. Jak z tym walczysz?

 

[szorstkiczopek]

#476692

Marysiaj No, psychoterapia 2x w tygodniu od 2 lat. I chyba dopiero od niedawna coś się zaczęło ruszać.
Przeczytałem tówj drugi post w innym wątku – i twój partner świetnie pasuje do tego typu osobowości unikającej.
w internecie (na youtubie) masz mnóstwo materiałów o tym jak radzić sobie w relacji z takim partnerem, więc może też to obejrzyj?
Z tego co czytałem/oglądałem, osobowość dysocjacyjna przyciąga osobowości chwiejne emocjonalnie – to jest taki swoisty taniec partnerów którzy wzajemnie dopełniają swoje zaburzenia.
Tak było ze mną i wszystkimi byłymi dziewczynami.
Może jesteś chwiejna emocjonalnie?

The Challenges of Anxious-Avoidant Relationships

Popatrz też na artykuły/filmy itp. o relacjach współzależnych, być może w takiej jesteś.

 

[Autor]

Wpisy