Poznałam kogoś i nie wiem, jak go nie odstraszyć…

Może daj mu kartkę z tym co napisałaś tutaj. Przełamywanie swoich nawyków zwykle zabiera trochę czasu i wymaga wiele wysiłku. Jeżeli Ci na nim zależy to próbuj mówić, aż wreszcie się uda. Też kiedyś byłam zamknięta i nie wyobrażałam sobie, żeby komukolwiek coś o sobie powiedzieć. Małymi kroczkami pokonałam te trudności. Ale niestety, trzeba próbować, nawet jeżeli czujesz, że słowa wykrztusić nie możesz. Samo nie przejdzie. Nawet jeśli pójdziesz na terapię to też Ci powiedzą, że trzeba próbować rozmawiać. Możesz rozbierać swój lęk na czynniki pierwsze i zastanawiać się czy to co chcesz powiedzieć jest rzeczywiście takie straszne. Możesz pisać sobie na kartce to czego się boisz. Szukaj sposobu i próbuj, a z czasem będzie coraz łatwiej. Jeżeli facet będzie cierpliwy to może będzie się dopytywał i w te sposób Ci pomoże.

Hej:) Polecam prowadzenie „dzienniczka uczuć”. Uczy rozpoznawania uczuć i tak jak napisały osoby tu powyżej – pisanie pomaga. Ja prowadziłam dzienniczek kilka razy. Co jakiś czas wracałam do pisania, kiedy zaczęłam czuć, że znowu tracę kiontakt z uczuciami, że odcinam się od nich. Ostastnio prowadziłam go regularnie przez 60 dni. Codziennie wieczorem zasiadałam do pisania na 5-10 min. Miałam do tego ściągę z uczuciami, która pomagała mi je określić. Mniej więcej pisałam „Kiedy (opis sytuacji), poczułam (uczucie). Minimum 5 sytuacji i 5 uczuć sobie narzuciłam. Może to zabrzmi banalnie ale dzienniczek pomógł mi się otworzyć na uczucia. Myślę również, że właśnie po takim treningu związanym z pisaniem, łatwiej się potem otworzyć w życiu codziennym. Ja np. mam tak, że czuję lęk, taką barierę przed otworzeniam się ale kiedy ją pokonam, to robię się bardzo wylewna. Pozdrawiam

W trakcie terapii DDa radzono prowadzić dzienniczek uczuć i na pewno pomaga, jest też dobry materiał Anety Łastik ABC Emocji: emocja składa się z Twoich spostrzeżeń (tego co widzisz, słyszysz, fizycznie czujesz itp.), Twoich myśli (ale tylko tych, o których słuszności jesteś przekonana, w które wierzysz) i Twoich odczuć emocjonalnych i zachowań fizycznych.

Reasumując: Widzę tort czekoladowy, potem myślę: „wygląda on doskonale.” Te pozytywne myśli  sprawiają, że czuję się dobrze (na myśl o torcie) i następnie pozytywne myśli i uczucia prowadzą mnie do zjedzenia tortu jak najszybciej.

Sytuacja druga: widzę ten sam tort czekoladowy, ale tym razem myślę (jestem przekonana): „mogę zachorować od tego tortu, ponieważ mogły na nim siedzieć muchy, sama myśl o zjedzeniu przyprawia mnie o mdłości.” Te negatywne myśli i przekonania sprawiają, że czuję się źle, mam mdłości myśląc o torcie i oczywiście odmawiam zjedzenia ciasta.

Wreszcie sytuacja trzecia, widzę ten sam tort, ale jestem na diecie i myślę: „tort wygląda świetnie, lecz ja chcę schudnąć i nie zamierzam go jeść.” Te myśli powodują, że czuje spokój. Spokojnie kroję tort daję dziecku i mamie.

Ten sam tort, a ile spostrzeżeń, myśli, odczuć emocjonalnych i zachowań fizycznych.

Myślę, że praca z emocjami, naszym myśleniem to krok pierwszy…czasem gdy jakaś myśl negatywna powoduje, że lecę w dół, przypomina mi się tort czekoladowy.

Każdy musi szukać swojej drogi, każdy z nas ma inną i każdemu co innego może pomóc, ale codzienna praca choćby 15 min. dzienne to nie jest tak wiele, a jednak dużo…pewnego dnia odkrywasz ,że tych tortów czekoladowych z muchami, jest coraz mniej!

Jedną z pięciu zasad racjonalnego myślenia jest „czy moje myślenie oparte jest na faktach?”

Jeśli widzę tort czekoladowy, na którym siedzą muchy i jeszcze coś tam narobiły to oczywiste jest, że wyrzucam go do kosza, czując przy tym żal, stratę…na pewno nieracjonalne jest wmawianie sobie,że jest pyszny i  zaprzeczanie własnym emocjom spowodowanym widokiem much na torcie.

Jeśli szef mnie wzywa do swojego gabinetu, a ja idąc myślę: „kurczę chce mnie zwolnić, coś zrobiłam nie tak…”przykład nieracjonalnego negatywnego myślenia, które nie jest oparte na faktach, a które powoduje strach, nerwy itp. Pracując na swoim myśleniem pozytywnym, idąc do szefa myślę: „kurczę dobra jestem w tym co robię, może chce dać mi podwyżkę? odczuwam przy tym przyjemne uczucia…” jeśli faktycznie mnie awansuje dalej będę odczuwać pozytywne emocje, natomiast jeśli zwolni, to już będzie fakt, który pociągnie za sobą negatywne uczucia: złość, strach…adekwatne do sytuacji, stwierdzonej faktem.

Natomiast jeśli widzę coś negatywnego co wydarza się w moim życiu, a wydarza, bo każdy tak ma…jest mi smutno, źle, ale wiem, że bywało gorzej, widzę ludzi, którzy mają gorzej…przeżyję żal, lęk, ale szukam rozwiązań, pozytywnych stron, wypisuję co osiągnęłam w ostatnim półroczu…co można zrobić by było lepiej…nie chcę siedzieć w czarnej dziurze za długo…