1. Nasze wspólne dobro powinno być najważniejsze; uzdrowienie każdego z nas zależy od jedności wspólnoty DDA.
  2. Jedynym autorytetem w naszej wspólnocie jest miłujący Bóg, wyrażający się w sumieniu naszej grupy. Nasi liderzy są jedynie zaufanymi sługami, oni nami nie rządzą.
  3. Jedynym warunkiem członkostwa w DDA jest pragnienie uzdrowienia ze skutków dorastania w rodzinie alkoholowej lub innej rodzinie dysfunkcyjnej.
  4. Każda grupa jest niezależna, z wyjątkiem spraw mających wpływ na inne grupy lub DDA jako całość. Współpracujemy ze wszystkimi innymi programami Dwunastu Kroków.
  5. Każda grupa ma jeden glówny cel – nieść posłanie dorosłemu dziecku, które jeszcze cierpi.
  6. Grupa DDA nigdy nie powinna popierać, finansować ani użyczać nazwy DDA żadnym pokrewnym strukturom, ani zewnętrznym przedsięwzięciom, ażeby problemy finansowe, majątkowe lub sprawy ambicjonalne nie odrywały nas od głównego celu.
  7. Każda grupa DDA powinna być samowystarczalna i nie powinna przyjmować dotacji z zewnątrz.
  8. Działalność we wspólnocie Dorosłych Dzieci Alkoholików nigdy nie powinna łączyć się z działalnością zawodową; jednak służby centralne mogą zatrudniać pracowników specjalnych.
  9. DDA nie powinno nigdy stać się formalną organizacją; możemy jednak tworzyć oficjalne rady i komisje bezpośrednio odpowiedzialne wobec tych, którym slużą.
  10. Wspólnota Dorosłych Dzieci Alkoholików nie zajmuje stanowiska w kwestiach zewnętrznych, ażeby imię DDA nigdy nie zostało uwikłane w publiczne kontrowersje.
  11. Nasze oddziaływanie na zewnątrz opiera się na przyciąganiu, a nie na reklamowaniu; zachowujemy osobistą anonimowość wobec prasy, radia, telewizji i filmu.
  12. Anonimowość stanowi podstawę duchową wszystkich naszych tradycji, przypominając nam o pierwszeństwie zasad przed osobistymi ambicjami.