Zgadzam sie ja chyba powoli zaczynam dochodzic do takiego przekonania, byl moment kiedy wyladowywalam swoja zlosc na rodzicach wypominajac im wszystko po kolei, ale przyszedl dzien kiedy powiedzialam im i sobie, ze ostatni raz wracam do przeszlosci w naszych klotniach, czas sie pogodzic z tym, ze sie wydarzyly pewne rzeczy, tym bardzej, ze rodzice na dobra sprawe nic zlego w swoim postepowaniu nie widzieli, nadal probowali wzbudzac we mnie poczucie winy, ze jestem be bo nie robie po ich mysli. Teraz staram sie podejsc "egoistycznie" ja to tak postrzegam, bo wcigau swego zycia nauczono mnie myslec, ze kazda mysl skierowana na moje potrzeby wbrew oczekiwaniom rodzicow to egoizm i brak wdziecznosci za poniesiony trud,teraz przygladam sie sobie, a wlasciwie tej malej dziewczynce, ktora do tej pory siedziala skulona we mnie i stracila nadzieje, ze ktokolwiek kiedykolwiek uslyszy jej woplanie o milosc i akceptacje.
Terapia boli – nie ma co sie ludzic, ze beda to mile spotkania przy kawce, ale kiedy poznamy zrodlo bolu, mozemy podjac leczenie i poznac zycie bez bolu – odwagi, stawka jest ogromna
