Wątpię, by ktokolwiek posiadał taki uniwersalny cudowny plan dla wszystkich, w którym byłoby jasno i przejrzyście opisane, jaką drogą podążać ku szczęściu.
Jeśli chodzi o sferę materialną, to jedni będą czerpać satysfakcję z dobrowolnego życia, chociaż w częściowej ascezie, a inni wręcz przeciwnie.
Nigdy nie miałem bezpośrednio do czynienia z kimś, kto się zmaga z depresją, ale powszechnie wiadomym jest, że alkohol (zagłuszasz), który niewątpliwie pogłębia stany depresyjne, jest pomysłem kiepskim.
Wydaje mi się, że problemy większości osób piszących tu, są związane z wrażliwością, której nadmiar daje się we znaki na wielu płaszczyznach życia, i być może należałoby ten nadmiar ukierunkować na coś konstruktywnego, twórczego, dzięki ukrytym w wielu z nas różnym zdolnościom i możliwościom. Wiem, że brzmi to dość enigmatycznie, ale nic na to nie poradzę. 😉
