Witamy › Fora › Rozmowy DDA/DDD › coś z netu
-
AutorWpisy
-
Otrzymałem od kogoś taka oto krotka prozę.
[color=blue]¦niło mi się, że przeprowadzałam wywiad z Bogiem.
– A więc chciałabyś przeprowadzić ze mna wywiad? – Bog zapytał.
– Jeżeli masz na to czas – powiedziałam.
Bog uśmiechnał się.
– Mam cała wieczność. Jakie pytania chodza ci po głowie?
– Co Cię najbardziej zdumiewa w ludziach? – zapytałam.
– To, że nudza się dziecinstwem i spiesza, by dorosnać, a potem tęsknia by znowu być dziećmi.
– To, że traca zdrowie, aby zdobyć pieniadze, a potem traca pieniadze, aby odzyskać zdrowie.
– To, że przejęci przyszłościa zaniedbuja tera¼niejszość i przez to nie żyja ani w tera¼niejszości, ani w przyszłości.
– To, że żyja tak, jakby nigdy nie mieli umierać, a potem umieraja tak jakby nigdy naprawdę nie żyli.
Bog położył na mnie rękę i przez chwilę byliśmy cicho, po czym zapytałam:
– Jakich kilku życiowych wskazowek chciałbyś udzielić swoim dzieciom, jako ich Ojciec, aby o tym pamiętali?
– Niech pamiętaja, że nie moga nikogo zmusić do tego, by kochał innych, ale moga sprawić to, by każdy czuł się kochanym.
– Niech pamiętaja, że nie należy porownywać się z innymi.
– Niech pamiętaja, że wybaczyć należy poprzez praktykowanie przebaczenia.
– Niech pamiętaja, że wystarczy zaledwie kilka sekund, aby zranić tych, ktorzy nas kochaja, a potem trzeba całych lat, aby te rany zagoić.
– Niech pamiętaja, że bogatym człowiekiem nie jest ten, kto ma najwięcej, lecz ten, kto potrzebuje najmniej.
– Niech pamiętaja, że obok nich sa ludzie, ktorzy kochaja ich szczerze, tylko po prostu nie potrafia wyrazić i okazać im swoich uczuć.
– Niech pamiętaja, że dwoje ludzi może patrzeć na tę sama rzecz, a widzieć ja zupełnie inaczej.
– Niech pamiętaja, że nie wystarczy, aby jeden wybaczył drugiemu, lecz że musza też wybaczać sobie nawzajem.
– Dziękuję za twoj czas – powiedziałam pokornie.
– Czy jest jeszcze coś, co chciałbyś, aby twoje dzieci wiedziały?
bog uśmiechnał się i powiedział:
– To, że tu jestem…zawsze.[/color]To nie jest tylko do nas, ale do całego zafajdanego świata kapitalistycznego.
Mnie życie przelewa się między palcami.
PaAnonim14 października 2006 o 23:11Liczba postów: 20551Piękne…. i bardzo dziękuję. Nie wiem czy to w jakikolwiek poprawi Ci nastroj, ale dzięki temu małemu opowiadaniu, choć na chwilę odwrociłam głowę od moich popapranych problemow, od własnych ciężarow, lękow, słabosci i grzechu… A właśnie takie chwile być może kiedyś sprawia, że uwierzę, że jest wyjście z każdej sytuacji, nawet tej w ktorej się znajduję…
Dziekuję jeszcze raz i pozdrawiamJa tez dziekuje.. To naprawde piekne…
-
AutorWpisy
- Musisz być zalogowany aby odpowiedzieć na ten temat.