mambaolee81 zapisz:
”
A teraz jak juz jest calkiem za pozno…. marze o zwiazku z kimkolwiek, nawt toksycznym ale niestety niema juz nikgo”
Masz 32 lata a nie 62, to nie jest staorść:) sama mam 30 i Twoje odczucia nie sąmi obce ALE nie myślę, że wolałabym być w toksycznym związku niż sama, sorki, ale jak sobie wyobrażę tę męczarnię, to wolę być sama. Nie wiem czy Ciebie to pocieszy, ale mnie napawa nadzieją widok tych wszystkich kobiet, które z różnych powodów w tym wieku dopiero zaczęły myśleć o związku.Powody były różne-strach, złe doświadczenia, zakompleksienie, nieśmiałość, zbyt duże przywiązanie do rodziców, idealistyczne wyobrażenia o związku i takie tam. Wiele z nich wykorzystało ten czas -od momentu uświadomienia sobie tego- na przepracowanie tego czego by naprawdę chciały i podrasowały swoje poczucie własnej wartości. I one często bardzo dobrze powybierały:) co prawda stanęły na ślubnym kobiercu w wieku np 35-39 lat, niektórenawet później, ale widzę, ze są szczęśliwe. Ich widok mnie pociesza, bo u niejednej to wszystko dużo lepiej wygląda niż u tych którzy zamłodu się za to brali.
Sama mam różne myśli i też się boję wielu rzeczy,ale jestem przekonana, ze w takim wieku jeszcze dużo można ze sobą zrobić. Mamba, strach i desperacja i lęk przedsamotnością jest chyba najgorszym doradcą. A co by się stało gdybyś miała przeżyć życie sama? Myślisz, ze nie mogłabyś być szczęśliwa?:)
