dość!

[Anonim]

#10958

dość już tego wciskania się w jakieś głupie skroty
nie chcę nosić na czole etykietki z napisem "DDA"

szczerze powiem, że dziwnie się tu czuję (forum/strona)
jakbym wchodziła do jakiejś izolatki, gdzie "normalni" ludzie nie wchodza, a dla tych drugich to jedyne miejsce
to przykre
jakby nawet tu istniały podziały na lepszych i gorszych
a kryteria tego podziału: rodzic pije/rodzic nie pije – głupie etykietki

krotko mowiac: wchodzac tu czuję się gorsza
a ja przecież nie chcę się tak czuć

[Anonim]

#10959

Ja zanim znalazlam ta strone czulam sie totalnie osamotniona. Czuje sie lepiej wiedzac ze jest nas wiecej… Etykietka DDA ….po raz pierwszy czuje ze gdzies przynaleze. To rowniez mi pomaga. Sam fakt ze istniejemy, ze jest nas sporo, ze ktos jeszcze rozumie co ja w zyciu przezylam za gehenne…nie czuje sie gorsza od nikogo ani lepsza. Po prostu jestem tu.
Pozdrawiam

[Anonim]

#10960

Osobiście lubię tu wchodzić, mogę swobodnie napisać o swoich uczuciach i wiem, że będę tu zrozumiana. Kiedy się dowiedziałam, że cały ten chaos we mnie ktoś nazwał mianem DDA i nie dotyczy tylko mnie, był w pewnym sensie ulga. Cieszę się, że ta strona istnieje.

[aimka]

#10983

Ja też po prostu tu jestem. Staram się nie dzielić ludzi na gorszych i lepszych, bo przy takich podziałach zawsze wkładałam siebie do szufladki z napisem: gorsza.Ta strona jest dla mnie możliwościa porozmawiania, nie odbieram jej jako dzielenia ludzi na tych, ktorych rodzice pija i na tych, ktorzy nie pija. Teraz staram się myśleć o ludziach, o sobie bez etykietek. Jestem.
Buziaki.

Edytowany przez: aimka, w: 03.05.2005 02:10

[viator]

#10987

hm… no coż, od etykietek niestety nigdy nie uciekniemy. wszędzie będzie jakis podział – w pracy (to sa lepsi bo kierownicy a ci gorsi bo tylko szeregowi pracownicy), w sklepie (zawsze cię lepiej obsłuża jak będziesz ładnie ubrana/y), w urzedach itp itd. problem chyba tkwi w tym jak na to reagujesz – wtedy faktycznie jest to problem, a właściwie czy w ogole reagujesz czy może spływa to po tobie jak po kaczce – wtedy problemu nie ma. polecam "przebudzenie" de mello, jest tam bardzo fajny rozdział nt etykietek.

co do tego, że jest to jedyne miejce dla dda – myślę, że nie dla wszystkich ale nawet gdyby to chyba lepiej mieć przynajmniej jedno miejsce gdzie można zajrzeć niz nie mieć żadnego. szczerze ci powiem, że akurta dla mnie jest to faktycznie jedno z niewielu miejsc gdzie moge sobie zawsze, bez obaw i krępacji zajrzeć. i dobrze mi z tym. bardzo się cieszę, że istnieje ta strona mimo iż jeszcze poł roku temu miałbym podobne zdanie do twojego. u mnie zmieniło się to o 180 stponi czego i tobie zyczę.

pozdrawiam

😡 😡 😡 😡

[mrowka]

#11027

W czwartek moj ojczym znow sie mie przyczepil.Czulam sie jak toatlna psycholka, jak jakas glupia DDA ktora nie potarfi dogadac sie z ludzmi, nawiazac nowych znajomosci itp. :unsure:.Moze pomyslicie ze to co napisalam nie wiele ma wpolnego z watkiem ale ja uwazam ze cos jednak ma.Zastanawiam sie nad tym czy rzeczywiscie dobre bylo to ze tu trafilam, to ze wiem jak nazwac to co sie ze mna dzieje.Zanim znalazlam ta strone zylam sobie w nieswiadomosci i chyba bylo mi z tym dobrze w jakis sposob.I juz mam dosc tej plakietki "jestem DDA":mad:

[Anonim]

#11029

¯yję z mężczyzna-DDA, ktory broni sie przed przyznaniem tego faktu. Jest mu z tym bardzo ¼le, jednak przyczyn poszukuje wyłacznie we mnie.

[Yeti]

#11030

do mrowki:

hmmmmm… my tutaj nie rozdajemy plakietek:)

jeśli ktoś bardzo chce coś sobie przyklejać na czoło, to robi to na własna odpowiedzialność:)

a tak na poważnie: czy gdybyś nie odwiedziła tej strony (lub innej) i nie dowiedziała, że jesteś dda, Twoj ojczym nie przyczepiłby się do Ciebie? Potrafiłabyś lepiej dogadywać się z lud¼mi i nawiazywać nowe znajomości?

¦wiadomość tego, że jesteśmy DDA to nie wyrok – to tylko nazwanie problemu. Jeśli mamy goraczkę, katar i łamie nas w kościach, to mamy grypę. Czy to sobie jakoś nazwiemy czy nie – czujemy się ¼le. Ale jeśli z grubsza wiadomo, co nam dolega – wtedy jest szansa, żeby cokolwiek z tym zrobić.
Niestety przypadłości zwiazanych z syndromem DDA nie można wyleczyć aspiryna i antybiotykami. Ale dopoki jest możliwość, dopoki sa terapie, mitingi… dopoki nam się chce – warto probować.

Pozdrawiam Cię mrowa:)
Tomek

[Anonim]

#11033

Mi nie chodzi o to ze Wy je rozdajecie.To ja sama zdalam sobie ztego sprawe i nie jest mi z tym latwo.I nie obwiniam tutaj Was za to ze ojczym sie mnie czepia, ze nie moge nawiazac nowych znajomosci.Jesli tak ktos pomyslal to przepraszam 🙂

Edytowany przez: mrowka, w: 09.05.2005 14:28

[Autor]

Wpisy