Ostatnimi czasy jestem stale wnerwiona, dlatego obawiam się, że wpadnę w tarapaty. Do 18 roku życia byłam poniżana przez rodzinę – typowy kozioł ofiarny i niewidoczne dziecko, wiele lat po wyjściu z domu odgrywałam taką rolę do czasu, gdy zaczęło mnie to wk***, nie mogę znieść poniżania mnie, wykorzystywania, pobłażliwego traktowania i ostro reaguję na przejawy tych zachowań, a okazuje się, że te przejawy są na porządku dziennym, dopiero to zauważam. Coraz częściej zdarzają mi się tak zwane porwania emocjonalne, wówczas potrafię kogoś wyzwać, dopiero potem mam stracha, że poniosę konsekwencje swojej złości. To jest dla mnie nowy problem, ponieważ do tej pory byłam cichą szarą myszką, która bała się powiedzieć innym, co jej się nie podoba. Czy przeżywaliście coś podobnego, co z tym zrobić?
