Wypowiadajac się tylko w moim własnym imieniu: ze mna bardzo trudno tworzyć udany zwiazek. Wymagam ogromnie dużo od partnera i każdy jego "bład", fałszywy wobec mnie krok, rani mnie dotkliwie. Potrzebuję dużego marginesu niezależności, trudno to zaakceptować wielu osobom. Moje nastroje sa zmienne, często ogarnia mnie "niewiadomego pochodzenia" złość i podświadomie kieruję ja wobec partnera. Trudno mi żyć w spokoju, gdy długo nie ma jakiegoś problemu, cisza wydaje mi się nieść nieunikniona katastrofę, tak jak było w moim domu więc często sama wywołuję konflikty. Już nie mowiac o tym, że kompletnie nie potrafię zaufać drugiej osobie, bez przerwy czekam aż on mnie zostawi (jak zrobili to moi rodzice) walczę ze soba tak długo aż w koncu… sama odchodzę. I czuję się wreszcie bezpieczna.
Wow, przepraszam teraz wszystkich moich byłych partnerow, jeśli ktoryś to czyta;) Na pocieszenie dodam, że mam w sobie dużo ciepła i miłości, ktora potrafię się dzielić.
Pozdrawiam Was wszystkich.
