Nie,
być normalnym to moc wierzyć, że będzie dobrze,
to nie mieć obsesyjnych myśli pt "co zrobiłam nie tak?",
to czuć, że można mnie za coś kochać,
to nie szukać w sobie wciaż nowych powodow do autonienawiści,
to cieszyć się z nowego, bo przyniesie coś lepszego,
to wstawać rano ze świadomościa, że ma się tu cos do zrobienia a nie że się kogoś znow zrani.
Normalność to staranie się by było lepiej,
to myslenie o sobie rownież (nienormalne jest myślenie tylko o problemach innych i zaniedbywanie własnych spraw),
nienormalne sa wyrzuty sumienia gdy prosisz o pomoc, lub gdy komunikujesz swoje potrzeby.
Nienormalny jest lek przed zasnieciem i po obudzniu,
…i modlitwa, żeby Bog Cię stad wreszcie zabrał a Twoje życie dał komuś kto na nie bardziej zasługuje, jako druga szansę… 🙁
