Witam!
Pokochalem dziewczyne, ktora miala ogromne problemy ze soba. Wszystko ukazywalo sie stopniowo. W ciagu tygodnia wszystko sie posypalo. Od poniedzialku nie jestesmy juz razem. 3 dni analizowalem kazda chwila spedzona z nia, jej zachowanie, prosilem o pomoc psychologa. Wszystko wskazuje na to, ze ona jest DDA. Przeczytalem chyba cale forum na tej stronie, artykuly itd. i wiele z postow pasuje jak "ulal" do mojej Kingi. Ten sam brak umiejetnosci mowienia o swoich problemach, ten sam problem w okazywaniu uczuc, te same blokady, to samo mowienie "samo sie rozwiaze" itd. Generalnie jestem przekonany, ze ona jest DDA, szczegolnie, ze jej ojciec pije od dobrych 20 lat.
Mam pytanie. Jak mam jej o tym powiedziec? Ona nie chce sie ze mna widziec. Teraz rozumiem czemu – nie chce mnie ranic. Ale ja chce jej pomoc, przynajmniej uswiadomic jej, ze jest DDA i ze z tym mozna walczyc. Chce by poczula, ze mi na niej naprawde zalezy (o czym chyba doskonale wie). Nie wiem wogole jak sie za to zabrac, jak do tej sprawy podejsc. W jaki sposob zaczac rozmowe, jak jej zaproponowac rozmowe by sie nie przestraszyla, nie uciekla w swoj swiat. Prosze pomozcie. Ona jest moim calym swiatem. Mimo ze jest DDA, bede o nia walczyl, nawet jakbym mial czekac do smierci. Wiem, ze warto…
Mam jej podrzucic jakies informacje o DDA? Jakies ksiazki, moze wydrukowac jej niektore posty z tego forum? (bo nie ma internetu). Prosze pomozcie…zalezy mi na niej.
Pozdrawiam
Marcin
