Kij w mrowisko

[aniaDDA]

#18442

Forumowicze
czy udało Wam się kiedyś włożyć kij w mrowisko?to jest taka sytuacja niewygodna dla wszystkich tych,z ktorymi stykacie się na co dzien,np.osoba milusia z przyklejonym do twarzy uśmiechem nagle przestaje się zgadzać ze wszystkimi,staje się pewna siebie i zaczyna mowić o swoich potrzebach.albo w pracy nagle informujecie szefa,że Was wykorzystuje i rzucacie wypowiedzenie.albo przyjeżdżacie do domu rodzinnego i nagle sprzeciwiacie się mamusi i tatusiowi albo mowicie im,że zmarnowali Wam dziecinstwo..takie rożne sytuiacje z dnia codziennego.tak się dzieje z lud¼mi,ktorzy chodza na terapię,przestaja być potulnymi barankami i zaczynaja się przeciwstawiać,wyrażać swoje potrzeby,buntować.dla bliskich i znajomych to może być zaskoczenie.moga poczuć złość do Was,a nawet się odwrocić.swoim zachowaniem możecie wywołać u kogoś burzę uczuć,kłotnie.siostry i bracia moga Was probować ustawiać,mowić,że Wam się w głowie pomieszało ,wywoływać poczucie winy w stosunku do rodzicow.trudno poradzić sobie z czyjaś złościa,bo w rodzinie wyrażanie uczuc,zwłaszcza tych negatywnych,było nie na miejscu i jest pokusa wrocić do dawnej potulności,ale to chyba trzeba przetrwać…czy ktoś z Was jest lub był w takiej sytuacji albo ma potrzebę zrzucenia maski ?jakie miało by to konsekwencje dla Was?

[bahura_tovah]

#18445

kilka miesięcy temu w trakcie jednej z rzadkich wizyt u rodzicow na pytanie,
co u mnie słychać odpowiedziałam, że zerwałam z chłopakiem (ktorego uwielbiali) i że byłam u psychologa…
pamiętam, że mamie wylała się wtedy kawa a ojciec zmyl się po chwili na fajkę…

to był- po usamodzielnieniu się- moj kolejny krok ku dorosłości.
sa rzeczy, o ktorych trudno się rozmawia, ale to nie jest powod,
żeby o nich nie rozmawiać…
wiem, że moi rodzice woleliby zawsze słyszeć, że u mnie wszystko w porzadku.
sami też woleliby mieć dla mnie tylko dobre wiadomości.
ale to nie jest prawdziwe życie.

[aniaDDA]

#18456

to było dobre z ta kawa :laugh:
ale koniec świata nie nastapił? 🙂

[bahura_tovah]

#18459

pewnie nastapił koniec jakiejś iluzji, ale też poczatek głębszych relacji opartych na prawdzie…
trzeba walczyć o siebie o swoje miejsce w świecie B)
pozdrawiam

[aniaDDA]

#18463

podoba mi się to walczenie o siebie 🙂

[sellma]

#18479

Od kiedy pamiętam, zależało mi na tym, żeby mnie wszyscy lubili. Zabiegałam, dbałam, żeby nie urazić i wszystkie takie tam.I wszyscy mieli mnie w głębokim poważaniu. Przyjaciele mnie olali, rodzice je¼dzili po mnie ile wlezie albo nie zauważali, facet wybrał wodkę zamiast ślubu ze mna. A byłam taka dobra i kochana, do rany przyłoż.
W ktorymś momencie przestało mi zależeć.Zaczęłam robić to co uważałam za słuszne. Głośno mowić wiele rzeczy, ale nie po to by komuś dokuczyć, przestałam zabiegać, wyalienowałam się z otoczenia. I nagle …cud.
Wyładniałam, uspokoiłam się, zaczęłam siebie trochę lubić, telefon dzwonił o wiele częściej. Nagle wielu znajomych, jak ich olałam zaczęli zabiegać o spotkanie za mna i czas. Nie mogłam się nadziwić.
Teraz często mowię rzeczy niewygodne i okazało się to doskonała metoda selekcji znajomych. Fałszywi odpadaja. Od razu.
Jest fajnie.
Gorzej w domu. po czterech latach zaczęłam spowrotem mieszkać z rodzicami i niestety każdy kij w domowe mrowisko uwalnia nagromadzony smrodek, ktorego nie da się tak łatwo wywietrzyć. Ojciec trzaska drzwiami, mama nawet prośbę o odkładanie moich kosmetykow, po tym jak skonczy ich używać, na miejsce traktuje jak bym powiedziała, że jest zła matka.
Puenta jest taka, że kijek w mrowisko uważam za bardzo dobry sposob na życie, ale żeby wnosić go do domowego mrowiska, to muszę znow zaczać coś z soba robić, bo przez te 2 lata od kiedy mieszkam z rodzicami znow, cofnęłam się obłędnie.
A poza tym to co nazywasz kijem w mrowisko, ja nazywam "zdrowym zachowaniem" hehe :))

[janusz96]

#18483

Wyladniałaś ? :laugh: No pewnie ! Spokoj , świadomoś swojej wartości sprzyjaja urodzie 🙂 Zachowanie twoich rodzicow jest niczym innym jak brutalna manipulacja , majaca na celu steroryzowaniu Ciebie w celu podporzatkowania.Probuj to natychmiast interpretowac . Będzie łatwiej . Ocenisz ich jako rodzicow , jak rownież w kategoriach ogolnoludzkich.To co robia nie usprawiedliwia ich , maja wolna wolę i odpowiadaja za swoje postępowanie. Pozrawiam niedzielnie. 🙂

[sellma]

#18486

Janusz być może błędnie odebrałeś moj post. Ja się nie mam problemu z interpretacja zachowan moich rodzicow. nic z tych rzeczy. nie w tym celu to napisałam. miałam na myśli tylko to, że najtrudniej być prorokiem we własnym kraju. i najtrudniejsze jest wyznaczanie granic wśrod najbliższych, ktorym przez całe życie pozwalałam wchodzić sobie na głowę. tylko tyle, że nawet jak od 11 roku życia jestem w terapii (z rożnymi przerwami), to nie mam gwarancji na to, że wszystko mi sie udaje, że stale muszę na siebie uważać, bo chore schematy stale wracaja. pozdrawiam

[janusz96]

#18490

Najprawdopodobniej Ciebie nie zrozumiałem , bo niby skad ? Lecz zwroć uwagę , iż najważniejsze było dla mnie to , że wyładniałaś 🙂 . Cała reszta była proba ingerencji w relacje Twoich kontaktow interpersonalnych. A tak nawiasem ( ) to Cię polubiłem 😉

[sellma]

#18502

hehe Janusz, jeno trza uważać co by nie było: "łatwo przyszło…" z ta sympatia w sensie. zadomawiam się tu od kilku dni. zobaczymy co będzie jak się rozkręcę. 🙂

[Autor]

Wpisy