Chciałem zapoczatkować pewien topic. Chodzi o bardzo ważna rzecz dla mnie, może inni też maja takie problemy i wiedza jak sobie z nimi radzić. Nie wiem jak to nazwać, ktos mi powiedział, że jest to bardzo niskie poczucie własnej wartości. Mam coś takiego, że przyjmuje wszystko od innych ludzi, nawet kiedy oni mi to zrobia z łachy. Nie umiem odmowić, chociaz widzę, że ich zachowanie jest dziwne. Nie umiem sam siedzieć ze soba. Sam się soba zainteresować. Nie męczyć kogoś. Nie jestem kimś głupim, nie potrafie wyćwiczyć, wykorzystać swoich talentow. Tak jakbym był cały czas ograniczony innymi i nie mogł czegoś chcieć. Mam rodzicow, a tworzę sobie w głowie jakaś wizję, że nie istnieja. Nie umiem z nimi siedzieć i być dumnym z tego – wyjść i powiedzieć, że oni robia coś dobrego. Czuję zazdrość do ludzi, że oni kochaja i robia rozne rzeczy szczerze i bezinteresownie. A że ja nie umiem przyjać ich szczęścia i zaakceptować i pokochać siebie i szukać własnego. Mogę sobie jakoś pomoc? chciałbym zaczac słuchać. Wiem, żę macie takie problemy, napiszcie coś.
