Cześć. Ty masz męża i czworo dzieci, a chcesz się zajmować mamą i bratem, którzy piją? Nie możesz tego robić, bo będziesz to robiła kosztem utraty własnej rodziny. To by źle świadczyło o Twojej rozwadze i Twoim emocjonalnym zdrowiu.
Sadząc z ogólnego opisu Twoja mama i brat chyba są już w szponach choroby alkoholowej, z której zdrowieje jedynie 3-5% „zarażonych”. Pozostała część kończy w kostnicy, więzieniu, wariatkowie – lub pije do końca życia. Niestety, taka jest natura choroby alkoholowej i ani ja, ani Ty tego nie wymyśliliśmy.
Twoja mama i brat muszą sami dojrzeć do decyzji o leczeniu (o ile kiedykolwiek je podejmą). Twoje zainteresowanie ich zaprzestaniem picia jedynie zwalnia ich z odpowiedzialności za własne życia. Masz prawo nie kontaktować się z nimi kiedy są pijani – bo to wtedy nie są Twoi bliscy – tylko alkohol, który przejął nad nimi władzę.
Co mogę Ci doradzić, to pójście na najbliższy otwarty (dostępny dla osób spoza) mityng wspólnoty Anonimowych Alkoholików. Spróbuj pogadać z kimś, kto zna tę chorobę na wylot – terapeutą w poradni odwykowej albo trzeźwym alkoholikiem, który nie pije od kilkunastu lat. Na żywo może być łatwiej niż tutaj. Powinno pomóc.
