Moje rozterki

[Burton]

#67359

Witam wszystkich serdeczenie, jako że to mój pierwszy wpis na tym forum, którę czytuję od jakiegoś czasu i które niezwykle doceniam.
Oto moja sytuacja:
Mam 21 lat i właściwie wspaniałe życie. Wiem, że jestem DDA, odnajduję w sobie wiele cech, które są dla nas wszystkich charakterystyczne i akceptuję je w sobie. Mój ojciec pije odkąd pamiętam, z tym, że w sposób, który nie zmienił mojego dzieciństwa w koszmar, ale skutecznie zakłócił szczęście i rodzinne ciepło. Mama jest osobą niezwykle mądrą życiowo i dla mnie najważniejszą. Po za tym studiuję z niezłymi wynikami, mam cudowną dziewczynę i kilku dobrych przyjaciół.
Moją cechą szczególną jako DDA jest to, iż bardzo boję się, żebyśmy z siostrą nie powtórzyli błędów ojca i, mówiąc kolokwialnie, nie spaprali sobie przyszłości.
Tutaj zaczyna się pytanie, które do Was kieruję.
Jako DDA wiem, że posiadam zawyżoną skłonność do uzależnień (niestety palę papierosy i ciężko mi przestać). Normalnie piję alkohol sporadycznie i w niewielkich ilościach, nie upijam się, nie miewam urwanych filmów, nigdy nie piłem sam, czy przed wieczorem. Od kilku tygodni przebywam jednak w nowym mieście z nowymi ludźmi i mam sporo obaw związanych z tym faktem. Zaraz po przyjeździe czułem się pełen sił, chciałem wszystko zobaczyć, zwiedzać, poznawać. Od dwóch tygodni jednak towarzyszy mi stałe napięcie związane ze strachem przed alkoholizmem. Nie wiem, czy tyle się o tym naczytałem, czy namyślałem czy nasłuchałem, że wciąż doszukuję się w sobie cech alkoholika, zastanawiam się, czy aby na pewno nie powielam schematów ojca. Ciężko jest mi się skupić przez ostatnie kilka dni, nic mnie nie cieszy, najchętniej zostałbym w łóżku od rana do wieczora. Czasami mam wrażenie, że po wypiciu jednego kieliszka wina wpadnę w alkoholowy ciąg jak mój ojciec. Sprawdzam, czy nie występują już u mnie sygnały ostrzegawcze alkoholizmu, czy nie czuję się jak 'na głodzie’ etc. Dlatego staram się unikać zakrapianych alkoholem imprez czy 'imprezowego’ towarzystwa.
Czy miewacie również takie problemy? Jak sobie z nimi radzicie? Będę wdzięczny za każde prawdziwe słowa.
Pozdrawiam

[silverka]

#67369

Myślę, że za dużo się o tym naczytałeś. Z tego co piszesz w poście nie widać jakichkolwiek symptomów, że masz skłonności do alkoholizmu. Dla Twojego "świętego spokoju" możesz się sprawdzić [url=http://www.psychologia.edu.pl/index.php?dz=autodiagnoza&op=opis&id=1836]pod tym adresem[/url]
Pozdrowionka

[Donatta]

#67400

[size=4]co ciekawe ze ja tez[/size] miewam takie rozterki !!
wydaje mi się ze my wszyscy dda za wszelką cenę nie chcielibyśmy powielić schematów naszych rodziców
moi rodzice nigdy nie byli dla mnie autorytetem i jeśli bym skończyła tak jak oni to nie potrafiłabym sobie tego wybaczyć dlatego też czasem boję że , kontroluję aby tylko nie nadużywać alkoholu, kontroluję też mojego chlopaka który niestety też lubi wypić czasem piwko –

myślę jednak ze jesli ma się swoje zajęcia , swoje pasje, jeżeli jest się otwartym umysłem to naprawde trudno uzależnić się od alkoholu 🙂

[mamuska2000]

#67414

Witam!

Wychowywałam się w podobnej rodzinie – ojciec nie bił, nie krzyczał, nie krytykował, materialnie zapewniał absolutnie wszystko. Wręcz bardzo kochał, wspierał, uczył i był super ojcem – jak był. Tylko że nigdy go nie było, bo albo pracował, albo był "gdzieś" albo był pijany – więc to tak, jakby go nie było. Bywało że wychodził jak jeszcze spałam a wracał jak już spałam.

I wiesz co – jeśli chodzi o podatność na uzaleznienia to u mnie jest ZERO. Nigdy nie miałam takiego problemu, nigdy mnie nie kusiło. Alkohol jest mi zupełnie zbędny i papierosy i hazard etc. – nic zupełnie.

Pozdrawiam!
Marta

Edytowany przez: mamuska2000, w: 2009/10/06 12:02

Edytowany przez: mamuska2000, w: 2009/10/06 12:08

[Autor]

Wpisy