Czuję się jak dziecko, które nie umie panować nad umysłem i emocjami. Nawet nie wiem czemu tak mocno się przejmuję. Już kiedyś pisałam o podobnych rozterkach i potem było już dobrze. A teraz znów. I o po prostu muszę o tym komuś powiedzieć.
Półtora roku temu rozstałam się z facetem, od ponad roku mam nowego fantastycznego chłopaka, kocham go, on mnie, pełna sielanka. To dlaczego do cholery, ciągle myślę o byłym? I nie zrozumcie mnie źle, to nie tak, że nowym się bawię , że chce wrócić do tamtego. Po prostu czasem "samo się myśli". A najgorsze jest to , że on na te myśli reaguje.
Znów zdarzyła się sytuacja, w której on mi się przyśnił, a następnego dnia rano napisał do mnie co słychać. I chcę to przeczekać, aż minie naprawdę chce, ale potem znów mnie dopada i wtedy w mojej głowie pojawiają się bzdury o przeznaczeniu i wiecznej miłości. A to mnie męczy.
Byłam z nim mocno związana emocjonalnie, praktycznie od 10 lat. Myślicie, że to może o to chodzi? Z "tatusiem najkochańszym" też tak miałam. Tzn śniły mi się np. jego powroty do domu (pracował za granicą) i faktycznie wracał. Albo w drugą str. śniły mi się jego wyjazdy. Kiedyś już jako nastolatka, byłam poza domem na weekend i nagle zerwałam się i ja muszę wrócić, teraz natychmiast. I okazało się, że jakbym nie wróciła, mogła by się stać wtedy tragedia.
Nawiązuję do tego, bo ktoś kiedyś zasugerował, że od byłego się uzależniłam.
I widzę tu schemat.
Ahh jak dobrze się wygadać 🙂
