Hej. U mnie to bardzo aktualny temat. Mam 23 lata, w lutym skończę 24, pierwszą pracę miałam dopiero w tamtym roku od czerwca do grudnia. Mimo, że to żaden szczyt marzeń – stacja paliw – to lubiłam tą pracę, wiele poświęciłam by się przemóc do swojej pierwszej pracy. Musiałam zrezygnować z kilku dla mnie ważnych powodów. Później miałam przerwę i w styczniu spróbowałam w Żabce, zrezygnowałam po tygodniu, bo pracodawca kręcił coś z umową. Od tamtej pory znowu mam brak motywacji (tak jak przed pójściem do pierwszej pracy), wiele obaw, jakieś poczucie bezsilności i bezsensu tego wszystkiego. Oczywiście obwiniam się też za to co nie jest moją winą. Nie wiem co się stało. Z ludźmi jestem w stanie się dogadać, jakoś sobie poradzić, ale ze sobą już niekoniecznie. Czuję, że jestem w kropce. Moje ambicje są wygórowane, a miejsca, do których aplikuję nie dają mi poczucia spełnienia. Jeśli zaś widzę fajną ofertę pracy to w głowie jest „nie dasz rady, to nie dla Ciebie, tam będzie dużo stresu, nie jesteś zbyt dobra na to”. Mam skończone liceum zaoczne dla dorosłych z ledwo zdaną maturą oraz szkołę muzyczną, to tyle. Wracając bardziej do tematu to w pierwszej pracy angażowałam się całą sobą, w drugiej już bardziej tylko emocjonalnie. Dla mnie osobiście to mega trudny temat.
