Nie wiem jak Wam, ale mnie słowa "jestem szczęśliwa" bardzo trudno przechodzą przez gardło i bardzo rzadko się tak czuję. A kiedy już się tak poczuję i sobie to uświadomię, to jest mi z tym bardzo dziwnie. No bo jak ktoś taki jak ja może być szczęśliwy? Co to w ogóle znaczy?
Dziś wróciłam z weekendowego mini rejsu, wczoraj sobie zacumowaliśmy po południu przy wysepce, rozpaliliśmy ognisko. Siedzieliśmy przy stoliku, na ognisku piekła się kiełbasa, w blasku tego ognia tak pięknie wyglądały drzewa, uśpiona toń jeziora i nasza kochana, dzielna łódka. Do późnych godzin nocnych śpiewaliśmy szanty i "szantopodobne" pieśni, opowiadaliśmy kawały, gadaliśmy głupoty i czułam się jak na wakacjach. Było mi tak dobrze w tych pięknych okolicznościach przyrody i to jest coś, co daje mi to poczucie szczęścia: swoboda, przyjaciele, muzyka, przyroda, żagle, błogie lenistwo. Dobrze by było się nauczyć bycia szczęśliwym na co dzień w każdym miejscu, ale nie wiem, czy się da 😉
