Szukam DDA, DDD z Lublina

[Finia]

#187404

Hej! 🙂 Dołączyłam do forum, ponieważ mam nadzieję, że spotkam tu kogoś z kim będę mogła otwarcie porozmawiać o alkoholizmie mojego ojca. Wstydzę się tego, więc szukam osób, które mają taki sam problem jak ja… Mam 20 lat, studiuję. Mój mail: patfin23@gmil.com

[mitrandhil]

#195455

Cześć:cheer:
Mam na imię Grzesiek, mam 23 lata. Poszukuję osoby, z którą mógłbym porozmawiać nie tylko na temat DDA ale i także tak najzwyczajniej w świecie pogawędzić o wszystkim i o niczym.
Mój e-mail: mitrandhil@gmail.com

Edytowany przez: mitrandhil, w: 2013/05/15 14:33

[Elwira005]

#195699

Mam na imie Elwira, mam 22 lata, studiuję prawo. Zastanawiałam sie długo skad bierze sie to zerowe poczucie własnej wartości, dlaczego nie moge stworzyć normalnego związku. teraz już wiem, jestem DDA. Ale wiem tez Kochani, ze to co nas obciąża także nas zobowiazuje..do tego żeby się tym dzielić i wspierać. gg: 31246851 email: elwira_brzoska@wp.pl

[weronik]

#195706

Witam wszystkich!
Nazywam się Weronika i niestety również dotyczy mnie problem DDA.
Wiem jak ciężko jest nam wszystkim funkcjonować na co dzień dlatego jeśli chciałby ktoś czasami tak po prostu sobie pogadać o wszystkim jak też o niczym to ja chętnie znajdę czas na taką właśnie rozmowę 🙂 🙂
Mój nr gg: 40548652 :cheer:
do usłyszenia 🙂 🙂 🙂

[JakKonwalia]

#196642

Witajcie!
Mam na imię Karolina. Trochę trudno mi pisać, bo nie jest to dla mnie łatwe. Ostatnio coraz bardziej dochodzi do mnie, że sama sobie nie poradzę z tym wszystkim, co się dzieje. Nie radzę sobie sama ze sobą, czuję się zagubiona, z coraz większym poczuciem osamotnienia, z rosnącą złością, wręcz nienawiścią (wiem, to straszne) do mojej matki, która jest alkoholiczką (co prawda już jakiś czas nie pije – chyba), dodatkowo jeszcze w wiecznej depresji… Coraz częściej bywa tak, że nie mogę na nią patrzeć, cały czas awantury (z mojej strony), bo nie mogę zdzierżyć tego, jak się zachowuje i tego, że nic nie robi całymi dniami oprócz oglądania mózgotrzepów w telewizji… Nisamowita wściekłość, a z drugiej strony poczucie winy, że to moja matka, a ja zachowuję się, jak oprawca… Sypie mi się wszystko, straciłam przyjaciółkę, wycofuję się coraz bardziej z kontaktów ze znajomymi, których i tak mam niewielu… Poza tym mam wrażenie, że stoję cały czas w miejscu. Sama nie wiem, czego chcę, w którym kierunku iść i co zrobić ze swoim życiem. A jeśli już jakaś idea pojawia mi się na horyzoncie, to pojawia się lęk i strach, że nie dam rady, że się do tego nie nadaję, itp. Generalnie cały czas poczucie bezradności, beznadziei, niepewności i cały czas ten cholerny lęk, wręcz obezwładniający… Czuję, jakby życie było poczekalnią, tylko na co czekam??
A jeszcze najśmieszniejsze jest to, że studiuję psychologię, a sama jestem niezle pochrzaniona..
Gdyby ktoś znał jakiegoś terapeutę godnego polecenia albo choć jakieś miejsce, w którym kompetentni ludzie są w stanie pomóc, to proszę, dajcie znać. Zbyt długo się już szamoczę z tym wszystkim sama i nic z tego nie wynika. A prosić o pomoc też nie jest łatwo… Gdyby ktoś chciał chociaż pogadać, to również jestem chętna. Latwiej dzielić ból z kimś, kto ma podobne doświadczenia. Chętnie też wysłucham:) gg: 7674221 mail: karolcia.87@wp.pl

[Chłopiec Papuśny]

#196654

Nikt normalny nie studiuje psychologi. Ponoć z życia wzięta, więc nie ma czym się przejmować 🙂

[kaskaw19]

#199159

Cześć
Mam na imię Kaśka. Mam 24 lata i właśnie skończyłam studia. Od dłuższego czasu nie mogę znaleźć pracy i ostatnimi czasy poczucie bezsilności, beznadziei i nienawiści do samej siebie nasiliło się do tego stopnia, że nie pozwala mi to normalnie funkcjonować. Chciałabym coś zrobić ale nie wiem od czego zacząc. Mam ojca alkoholika, a na domiar złego w mojej rodzinie uczucia są deprecjonowane. Nauczyłam się, że ich posiadanie to wstyd. Nie wiem co dalej robić. Czuję się jakbym już nigdy miała nie zaznać szczęścia, czy chociażby normalności. Na prywatne wizyty u lekarza mnie nie stać a nie wiem czy aktualnia w Lublinie jest prowadzona jakaś grupowa, bezpłatna terapia. Sama nie wiem dlaczego to wszytsko piszę ( w końcu uczono mnie, że nikogo nie obchodzi co się ze mną dzieje ) ale chyba dłużej już nie mogę tak żyć i to forum jest pierwszym źródłem gdzie szukam pomocy. Jeżeli ktoś chce pogadać, albo ma podobne doświadczenia i wie jak sobie z tym radzić to to jest mój nr gg 47909530

[skrzat]

#199290

Witajcie 🙂 Szukajcie a znajdziecie 🙂
Z lewej srtrony w zakladkach jest BAZA SPOTKAŃ DDA i wystarczy tam zajrzeć, znaleźć najbliższe spotkanie i po prostu tam ISC.

Jak nie ma w podanym miejscu, piszcie tutaj, na pewno odezwą się osoby z Waszych MIAST i MIASTECZEK 🙂

U mnie jest grupa i dziekuję za to Temu Komu Należy Się Podziękowanie 🙂 Czyli Temu, Krtóry O Mnie Dba 🙂

🙂

[mi2]

#209061

Witam,

od dluzszego czasu staram sie o terapie DDA, chcialabym zaczac od terapii indywidualnej, ale nigdzie mi nie daja takiej mozliwosci 🙁 Czy gdzies w Lublinie mozna chodzic na terapie indywidualna? Oczywiscie jestem osoba pracujaca, wiec tylko w godzinach popoludniowych.

[skrzat]

#210225

Jeśli szukasz terapii…. to jest dział w tym forum pt. terapie…. ale najlepiej, jak pojdziesz zwyczajnie do najblizszej poradni leczenia uzależnień i współuzależnienia w Twoim mieście i zapiszesz sie do TERAPEUTY uzależnień , który zajmuje się takze Dorosłymi Dziećmi Alkoholików … i juz. To jest za darmo, płaci NFZ.

Ale… korzystaj z mityngów dla DDA… tam też chodzą osoby , które gdzieś korzystają z terapii i moze polecą Ci jakieś konkretne miejsce, a poza tym na pewno one Ci udziela wsparcia emocjonalnego … spis masz w Bazie spotkań DDA :
http://www.dda.pl/index.php?option=com_content&task=view&id=77&Itemid=53

Ale szukaj WSZĘDZIE, gdzie się da…. bo to trudny temat.
Powodzenia 🙂

[Autor]

Wpisy