W tym , co napisała camile jest troche racji, jak łatwo przychodzi nam bluzganie na siebie, nienawiść do siebie.Nienawidzimy swoich rodzicow za to, jak nas traktowali, jakie cierpienie nam zaserwowali.A co teraz robimy sobie?dokładnie to samo-krzywdzimy i poniżamy siebie.
Wiem też, że samoagresja to poważny problem i nic nie da powiedzenie, że trzeba siebie pokochać.To nikt z to nie uwierzy.Ale warto zastanawiać się, dlaczego traktujemy siebie tak samo,, jak nasi rodzice?MOże ta refleksja bedzie poczatkiem do pracy nad zaopiekowaniem się soba.Bo tak naprawde tego wszyscy potrzebujemy-zaopiekowania się soba.Nasi rodzice nigdy tego nie zrobili i już nie zrobia, bo dziecmi nie jesteśmy i nie bedziemy.Sami musimy się soba zaopiekować.
Płacz w twoim poście jest może wołanie o pomoc, ale więcej w nim nienawiści, braku szacunku do siebie.Chyba nawet kogoś obcego nie przezwałbyć tak jak siebie.Tak okrutnie.Nazwałbyś kogoś wyrzutkiem społeczenstwa, nikim, ścierwem?SIEBIE TAK W£AśNIE NAZWYWASZ. i i nie dziwie się, że twoje samopoczucie jest takie złe.Bo jak człowiek ma się czuć dobrze, jak słyszy od kogoś takie rzeczy(w tym przypadku ty od siebie):przecież to podobno przemoc psychiczna 😉
Zamiast prosić o modlitwe innych, zamiast prosic, by ktos cos zrobił za ciebie.Zacznij działać sam!!!!Trzymam kciuki.
