Usunięcie konta

[Oskar DDA]

#480231

Korekta.

Nie doczytałem drugiej strony, a korekta wpisów jest tu utrudniona.

Nie wiem więc, czy zostanie skorygowany mój powyższy wpis.

A tu usuwający konta zmienili się.

Nie wiem, czy jako aktywny uczestnik potrafiłbym spokojnie czytać

innych. Prościej byłoby trenować nie wchodzenie na konto.

To możliwe, jeśli się dany portal omija.

Tak właśnie zrobiłem z (chyba?) 10 portalami poetyckimi i 1 społecznościowym.

Były mi potrzebne dla jakiegoś okresu życia, niech więc pozostaną.

Może kiedyś, za ileś lat tam wejdę?

Wpisy mają jakąś wartość.

Dobrze byłoby aby pozostały.

Jest tam cząstka mojej dawnej duszy.

 

Pozdrawiam.

 

[travnick]

#480256

S U P E R ! ! !  Cieszę się, że FENIX zdołała poradzić sobie z przeciwnościami losu. Odejście z tego Forum tylko to potwierdza.
Fenikx G R A T U L A C J E !!! Jestem Twoim fanem 🙂

Pozdrówki i powodzenia 🙂

[Fenix]

#480266

Hej Travnik

chyba mnie w jakiś sposób ściągnąłeś. To prawda odeszłam z forum bo czuję, że nie mam się już czym podzielić. Wszystko co mogłam dać od siebie już dałam. Natomiast myślę, że co jakiś czas będę tu zaglądać, bo w czasie mojej bytności na forum pojawiło się kilka dla mnie ważnych osób, które w jakimś sensie stały się dla mnie bliskie, o których myślę i wierzę, że kiedyś jeszcze przeczytam iż wyszły także na prostą.

Tymi osobami są Jakubek, Aga 1, Szklany Człowiek i 2wprzod1wtyl. Wprawdzie te osoby stały się dla mnie bliskie ale mam nadzieję, że wszystkie osoby, które tutaj zaglądają odnajdą spokój i równowagę w życiu.

Odnośnie tego co napisałeś.

W pierwszej chwili mnie rozbawiłeś i podpasłeś moje ego. Ale ja nie potrzebuję swoich fanów, jakiegoś uznania. Nie na tym mi zależy. Może to co pisałam komuś innemu da nadzieję i może pomoże odnaleźć drogę do siebie. Tak jak mnie pomógł blog pewnej kobiety DDA i współuzależnionej.

Tak, doszłam tam gdzie bardzo chciałam a nie przypuszczałam, że mi się uda.

Osiem lat temu zaczynał się najmroczniejszy etap mojego życia. Poczucie beznadziei, otwierająca się coraz bardziej mroczna otchłań, myśli samobójcze z zastanawianiem się jaki byłby najskuteczniejszy sposób na skończenie ze sobą.

Po ośmiu latach czuję się wystarczająco dobra dla siebie, dla innych nie muszę. Jest mi dobrze ze sobą i wdzięczna jestem za to co mam. Ale jednocześnie wiem ile PRACY WŁASNEJ włożyłam. Każdy krok, który doprowadził mnie do tego miejsca, w którym teraz jestem to była MOJA WŁASNA ciężka praca nad sobą, bez oczekiwania, że ktoś za mnie to zrobi, bez oczekiwania, że jakiś terapeuta w cudowny sposób mnie uzdrowi. Tak terapeuci mogą pomóc, ale tylko pomóc, dać drogowskazy. Ale samą drogę pokonuje się samemu.

Teraz w moim życiu jest czas na na odpoczynek, Na odpoczynek, na który nie zasłużyłam sobie a zapracowałam.

Czuję spokój

I tego również życzę w Nowym Roku 2020 pozostałym osobom z forum

……….i mężczyźnie, którego pokochałam i chociaż był moment, że bardzo chciałam go wymazać ze swojej pamięci, to nie potrafię tego zrobić i nie chcę. Wciąż jest w mojej pamięci, w moim sercu i tam już zostanie na zawsze. Ale już nie cierpię i huragan ustał.

Jest dobrze 🙂

Powodzenia dla Wszystkich

Fenix

[travnick]

#480267

🙂

[Aga1]

#480349

Witaj, Fenix – moja wirtualna Siostrzyczko 😘 Dowiedziałam się, że nie będziesz już obecna na forum. Poczułam dwa ukłucia w serduszku. Jedno z radości, że odniosłaś sukces, drugie – odrobiny smutku, że już nie będzie Cię tam, że będzie inaczej bez Ciebie. Bardzo cieszę się, Fenix, że poradziłaś sobie ze swoimi problemami. Śledziłam Twoją pracę nad sobą na forum. Ogromnie dziękuję Ci za pomoc, jakiej udzieliłaś mnie 😍 Ogromnie wzruszyłam się, co tu kryć, beczałam jak bóbr, kiedy przeczytałam w Twoim pożegnalnym poście, że mnie wspomniałaś 😍 Czas, który spędziłam na forum, czekając na odpowiedź od Ciebie, był dla mnie nowym niezapomnianym doświadczeniem 😍 Bardzo pomagały mi Twoje wyważone, konkretne, wspierające, rzeczowe, czasem trudne do przełknięcia, odpowiedzi 😍 Powtórzę, to co już raz napisałam. Miałam cudowne wrażenie, jakbyś była moją ciepłą, kochaną Siostrzyczka, której nigdy nie miałam 😍 Fenix, życzę Ci dużo szczęścia, radości, cudownych ludzi wokół, trwania w sile, której się nauczyłaś, dzięki gigantycznej pracy nad sobą 😘 No i po raz kolejny się popłakałam ze wzruszenia 😍 Z całego serduszka, życzę Ci powodzenia, Fenix 😘”

• Ta odpowiedź została zmodyfikowana 4 lat, 2 miesięcy temu przez Aga1.

[Fenix]

#480359

Dziękuję Aga 😘 Tobie życzę tego samego. Tak jak napisałam wcześniej, stałaś się dla mnie bliska i wielokrotnie przez ten czas Twojego milczenia, myślałam co u Ciebie i jak sobie radzisz. I tak już zostanie. Pozdrawiam Cię ciepło i przesyłam buziaki 😙😙😙

[Autor]

Wpisy