Cześć wszystkim
Wieczorem spada na mnie głaz. Uczucie ze środka, bardzo głęboko. Nie potrafię go zdefiniować. Czy jest to strach, gniew, lęk? Uczucie pustki? Żadne z tych stwierdzeń nie powoduje u mnie echa rozpoznanych emocji. To uczucie nie z serca a jakby wegetatywne, stare, odziedziczone.
Wszystko zaczyna się wieczorem, szczególnie gdy jestem sam. Właśnie wyprowadziłem się z dziewczyną do swojego mieszkania, po krótkim czasie odczuwam pozytywne rzeczy związane z odłączeniem się od rodziców na co dzień i wieczorny lęk (?) jest mniejszy ale nadal mnie dopada i nie daje się skupić, odbiera władze, powoduje trzęsienie rąk, przyspieszenie serca.
Piszę o tym tutaj ponieważ na sesjach indywidualnych z terapeutą zawsze o tym zapominam a mam nieodparte wrażenie, że problem spotyka dość dużą część społeczności DDA.
Zastanawiając się nad tym przychodzi mi do głowy jedna rzecz: wieczorny lęk przed powrotem pijanego ojca do domu i wszczęciem awantury. Dziś jestem dorosły i nic ani nikt mi nie zagraża, nikt z mojego otoczenia nie pije już nałogowo alkoholu ale problem jakby pozostał. Nie wiem co mogę więcej napisać, gdybym wiedział coś więcej na ten temat to pewnie sam doszedłbym do rozwiązania ale właśnie problemy które nie są dla mnie widoczne wyraźnie dostarczają mi najwięcej trudności. Bardzo zależy mi na rozwiązaniu tej sytuacji. Piszcie proszę o swoich wieczornych doswiadczeniach i przemyśleniach.
Za odpowiedzi bardzo pięknie dziękuję.
