Chyba po raz pierwszy przyszłam tutaj po to, żeby podzielić się z Wami czymś wesołym. W dniach 27.07 – 3.08 byłam w Ustce. W środę 29.07. P. po pobycie na plaży stwierdził, że chce mnie zabrać na spacer o zachodzie słońca. Prosił także, żebym założyła tę sukienkę, którą ze sobą przywiozłam, a ja nawet nic nie podejrzewałam. Chciał iść robić zdjęcia, ale się zgodziłam założyć tę sukienkę. Poszliśmy w końcu na ten spacer. P. robił zdjęcia na promenadzie (a może to falochron, w każdym razie przy ujściu Słupi). Chciał iść na plażę i pospacerować, mocząc nogi w wodzie, ale ja nie chciałam, bo chłodno się zrobiło. Staliśmy w jednym miejscu na tej promenadzie, więc ja zaproponowałam, żeby iść od końca. P. poprosił mnie jednek, żebyśmy zaczekali chwileczkę oraz żebym na niego spojrzała, przytulił mnie do siebie i patrząc mi prosto w oczy zapytał czy wyjdę za niego za mąż. Zatkało mnie. Przytulłam się do niego i nie mogłam mówić. Wyszeptał mi, że mówi poważnie. Spojrzałam na niego i wyszeptałam, że się zgadzam. Założył mi śliczny pierścionek na palec, trochę za duży, ale wczoraj już go zmnijeszyliśmy. Strasznie jestem szczęśliwa! Nareszcie 🙂
Edytowany przez: Estera Milewska, w: 2009/08/06 02:27
