Też jetem DDA, ale moje doświadczenia z dzieciństwa pozwalają mi radzić sobie w środowisku zawodowym całkiem nieźle:
- potrafie się idealnie dopasować do otoczenia, łagodzić konflikty, rozmawiać z klientem tak jak tego oczekuje;
- wiem jakie zachowania są dobrze widzianie i odbierane więc je przyjmuje, kosztem własnych preferencji i komfortu
- jestem wytrzymały psychicznie, więc rzeczy typu krytyka motywują mnie zamiast złamać
z drugiej strony:
- pomimo kilku lat doświadczenia zawodowego nigdy nie byłem promowany. Była ku temu okazja, ale…
- … bardzo szybko nudze się w jednym miejscu, szukam nowych wyzwań, więc wielokrotnie zmieniałem miejsce zatrudnienia
- boję sie konfliktu, nawet najmniejszego. Unikam go za wszelką cenę
EDIT: mając na myśli „całkiem nieźle” chodzi mi o dobre wynagrodzenie i oceny od przełożonych / współpracowników. Praca mnie nie męczy, z drugiej strony nie dostarcza też jakiejś głębokiej satysfakcji. Idę, robię swoje, wszyscy naokoło się cieszą, wracam do domu…
