ja mam wypisany, nie umiem sie usmiechać, z domu wychodze jak muszę, nuiekontaktuje się nawet z sąsiadami, boję się mam dużo żalu do np sasiadów, ze nigdy niezareagpowali, na to co się działo u mnie. bo nikt się nie chciał wtrącać.
nie wiem porobiło się ze mną coś okropnego. a zwłaszcza w tamtym roku, jak zosatałam okradziona oszukana przez oszusta matrymonialnego.
same porażki, niedokończone studia, nie wiem czasem myślę, że jestem przeklęta, że ktoś mnie przekloł jak się rodziłam.
nie wiem jakie piekła czy nieba przeszl;i to prawda.
A dla mnie inni ludzie nawer ci z syndromem dda, czy innymi traumami lepiej żyją, są lepsi, lepiej sobie radzą.
Nawet na swej grupie czuję sie gorsza, bo jako jedyna biore leki, bo jako jedyna byłam w psychitryku i jak o jedyna nie mam swej własnej rodziny,
jestem na grupie tam wszyscy maja dzieci, których ja nigdy mieć nie będę miała,
to bolii poprostu czuję się gorsza.
