Dziękuję Wam bardzo.
Też jestem zwolennikiem twardej miłości.
Jest mi trudno, ale wiem, że tak trzeba.
Tato był dwa razy na leczeniu. Na drugie sama go zawiozłam (zaraz przed więzieniem). Niestety, kilka dni po wyjściu znów zaskoczył… Proponowałam mu wówczas ośrodek prywatny, do którego chciałam się dokładać. Ale nie chciał. A rodzina go w tym wspierała wybrzydzając, że nie ma tam siłowni czy koni (jprd… moje kuzynki żyją w jakimś świecie równoległym).
Nie wiem, co zrobić zaraz po jego wyjściu (będę wiedzieć, bo pewnie dostanę info od operatora, że jest w zasięgu). Czy odezwać się i namawiać na kolejne leczenie. Czy odezwać się, poinformować, że kupiłam mamie mieszkanie i namawiać na sprzedaż domu i kupno małego mieszkania. Czy olać. I machnąć ręką na +/- 400tys. zł, mając świadomość, że ojciec prawdopodobnie zadłuży dom, rozda wszystko, co bardziej wartościowe z wewnątrz i po prostu go straci (być może da się nabrać na te karygodne reklamy, które oferują „dożywotnią emeryturę” w zamian za dom.
Co do rodziny taty: tak, doskonale widzę tę manipulację, próbowałam poprosić ciocię i kuzynki o wspólny front, ale one zupełnie inaczej widzą tę sytuację: obwiniają mamę o prowokowanie taty, a nas za to że „niewystarczająco” się troszczymy o tatę. Kuzynki podkreślają, że tato jest CHORY, ze trzeba go wspierać. Nie mówią tylko JAK. Ja mieszkam 70km od rodzinnego domu i nie mam możliwości fizycznie tam bywać regularnie. Poza tym, nie mam zamiaru pozwalać wykorzystywać mojego małego dziecka do szantażu emocjonalnego.Powiedziałam tacie, że zobaczy je jak zachowa trzeźwość przez kilka miesięcy i weźmie się w garść. Nie chcę, żeby grał na emocjach, płakał przy dziecku powtarzając, jak bardzo je kocha i sugerując, że jego trzeźwość zależy właśnie od regularnych wizyt.
Na grupowy meeting DDA się zapisałam, ale po dwóch spotkaniach wstępnych z prowadzącą, ta stwierdziła, że ja najpierw powinnam odbyć terapię indywidualną. Kazała sobie szukać samemu terapeuty, co zrobiłam. Ale albo nie mają godzin popołudniowych wolnych, albo są jakimiś marketingowcami, którzy zrobili papier na terapeutę i zajmują się właściwie wszystkimi…
Kilka razy byłam już u słabego terapeuty i serio, czułam jedno wielkie zażenowanie.
No nic, teraz i tak już raczej nie stać mnie: kupiłam mamie mieszkanie na kredyt i teraz mam już dwa kredyty mieszkaniowe. Więc trzymam kciuki, żeby szaleństwo inflacji powoli odpuszczało, a ja zaciskam pasa.
Dziękuję Wam bardzo za to, że mnie wysłuchaliście i naprawdę doceniam te komentarze.
