Choć jestem kobietą to nie obcy mi jest lęk również przed kobietami.Dziś już wiem skąd on pochodził.Teraz mogę to nazwać tak ,że w życiu dorosłym to ja się bałam o siebie ,jak w danym momencie się zachowam,czując jakieś zagrożenie ze strony kobiety(zaznaczam,że nie wszystkich kobiet).To już nie był lęk przed daną kobietą bo co może mi, dorosłej kobiecie ,zrobić inna kobieta wbrew mojej woli.Kiedyś to zranione "dziecko we mnie "się bało czegoś co przypominało jakieś odległe zapomniane przykre zachowania ze strony kobiet.Mogę podzielić się tym,że nie każda kobieta czy mężczyzna jest zagrożeniem ,tylko jakiś gest czy słowo ze strony danej osoby może uruchomić wspomnienia doznane w dzieciństwie.Czasem ktoś nie ma złych zamiarów wobec nas, tylko ma takie a nie inne zachowania wyuczone w środowisku w jakim żyje(są tylko wyjątki.)Mężczyzn też sie bałam i ten lęk był podobny do lęku przed kobietami.Dopóki nie wiedziałam dlaczego się boję ,nie rozumiałam swoich lęków.Terapia pozwoliła mi odkryć prawdę o mnie samej.Pa.Pa.Chłopaki ,nie bójcie się kobiet ,nie lękajcie się.:) 🙂 🙂
