Faia, do tego co napisałaś mogę dodać jeszcze taką skłonność, że jak nie mogę czegoś zacząć od razu, to tracę zainteresowanie i jest mi o wiele trudniej zmotywować się do rzeczy na którą muszę poczekać. Takie albo od razu albo wcale.
Jak sobie radzę… znam tylko jedną metodę, z uporem maniaka wracać do zaplanowanej czynności oraz nauczyć się pamiętać te momenty kiedy miałam zapał, werwę i pamiętać ile dawało mi to radości czy satysfakcji. Jednocześnie wiedząc, że z czasem ta euforia, radość jest mniejsza, ale aby coś osiągnąć trzeba być konsekwentnym w jakiejś dziedzinie, a nie wymyślać coraz to nowe, w nadziei, że tym czymś kolejnym się nie znudzę. I jeszcze nie oczekiwać od siebie bycia idealnym, tego, że od razu muszę nauczyć się 100% konsekwencji.
Z czasem to wygląda tak, że okresy gdy mi się nie chcę i tracę zainteresowanie są krótsze, rzadsze, ale niestety dalej się zdarzają. Po takim okresie znów wracam do jakiegoś zajęcia, staram się nie zniechęcać i nie oskarżać, że znów coś nie wyszło.
Tak już jest, że najbardziej fascynujace sa początki, potem już jest rutyna, trzeba sie zmusić do ruszenia czterech liter, a nie zawsze się chce.
Pozdrawiam
