Kiedyś myślałem, że mam chorobę sierocą ze względu na częste kołysanie się. Zasłyszałem, że jak się ktoś kołysze, to ma chorobę sierocą. Kołysałem się od dzieciństwa, a gdy rodzice mi zaczęli zabraniać kołysania się, to zacząłem kołysać się tak, by nikt nie widział. Z wiekiem potrzeba kołysania się zaczęła stawać się coraz silniejsza. Obecnie kołyszę się przez większą część dnia, nawet wykonując jakąś czynność. Nawet, gdy byłem na stażu, to czasem przerywałem zadanie i szedłem do toalety tylko po to, by się pokołysać.
Zacząłem szukać informacji, czym jest choroba sieroca. Obecnie już wiem, że nie mam choroby sierocej, ani moje kołysanie nie wynika ze standardowego tła nerwowego, musiałbym mieć hipernerwicę, a takiej na pewno nie mam. Więc to chyba jakiś problem z pracą mózgu.
