Własciwie piszac to,z jednej strony chce mi się śmiać.Dlaczego? Dlatego że kilka miesiecy temu skarzyłam się ,że nie umiem płakac,Opowiadałam, że kiedy rozpłakałam się sie w domu kilka lat temu, rodzina chciala wezwać pogotowie, tak się wystraszyli….nie płakałam dokładnie 5 lat, ale wczesniej też rzadko.łzy były w mojej rodzinie zarezerwowane dla mojej mamy.korzystala z nich często i namietnie powiedziałabym, jesli ja sie rozplakałam chyba byłam wyśmiewana, nie pamiętam, pamietam jak nauczyłam się gryżc usta,zamykać w lazience i puszczać wodę,żeby nie było słychać…..Nie płakałam, kiedy umarł moj ,ojciec, kiedy zwolnili mnie z pracy, co było dla mnie prawdziwym dramatem,, ani na pogrzebach moich przyjaciol, ani kiedy chorowała moja corka,Po prosu nic, żaden strach, żadna rozpacz nie kosztowała mnie ani jedne łzy,A teraz płaczę ,,,,i płaczę,tak jak pisałam, jakby ktoś odkręcił kurek….Zaczęło to się od pewnej soboty chyba miesiac temu, kiedy płakałam 2 dni,A terz od Wielkiego Poniedziałku codziennie,Staram sie,żeby nikt mnie nie widział,Szybko bięgnę po pracy do domu i już na drugim piętrze je czuję, jak leca po twarzy,potem szybki polgodzinny płacz przy piosenkach Edith Piaf,zanim ktoś przyjdzie.A nastepny odcinek wieczorem,,,kiedy wszyscy śpia,Pomożcie mi i powiedzcie co robić,bo mam już tego dosyć.Zużywam całe rolki papieru toaletowego,Może iśc do lekarza, żeby mi skleił przewody łzowe, Ciekawe co powie NFZ.Teraz tez kapia mi na klawiaturę,muszę więc konczyć…..kapia do herbaty……..
