Hej!
Ja z kolei mam coś podobnego z książkami. Kiedy widzę jakiś starodruk, nawet reprodukcję, to od razu mi się gęba rozdziawia. Co do studiów – miałem podobną sytuację jak Ty, Serena. Zrobiłem licencjat z Dziennikarstwa. Studia były fajne, ale szczerze mówiąc mało z nich wynikło. Rodzice się cieszyli, bo fajnie jest mówić znajomym „Nasz syn studiuje dziennikarstwo, będzie pracował w telewizji”. Tak jednak nie było – od początku wiedziałem, że do telewizji się nie nadaję, chciałem polepszyć swój warsztat pisarski. Pisuję cały czas jakieś opowiadanka i felietony, ale pieniędzy z tego nie ma.
Jakież było rozczarowanie moich rodziców, kiedy okazało się, że z ich planów co do mnie nici. Specjalnie się tym jednak nie przejąłem. Jako studia drugiego stopnia wybrałem Bibliologię, właśnie z uwagi na moje bibliofilskie ciągoty. Rodzina narzeka – ja jestem zadowolony. Coś za coś. W ramach tych studiów przeżywam wiele ekstatycznych momentów. Na przykład podczas jednych zajęć prowadzący pokazał nam oryginalny rękopis Chopina. Duża sprawa. Coś takiego, jak te Twoje samochody. 🙂
Nastawiłem się, że po studiach będę pracował z książką. Pewnie w bibliotece. Mam już jakąś praktykę. Podoba mi się to. Kokosów z tego nie będzie, ale będę robił to co lubię. Wbrew utyskiwaniom całego otoczenia wydaje mi się, że jestem na dobrej drodze do tego, żeby być szczęśliwy.
Podsumowując – idź za głosem serca, rób to co będzie sprawiać Tobie największą satysfakcję. Frazes, ale dosyć praktyczny. 🙂
