Czy to że nigdy nie miałam i nie mam przyjaciółki ma coś wspólnego z DDA?

[KimBycChce]

#460773

Cześć.

Czy jest tutaj jakaś kobieta, która tak jak ja nigdy nie miała i nie ma przyjaciółki? Nie wiem czy to jest spowodowane tym, że jestem DDA czy może po prostu jestem jakaś nienormalna. Bardzo mi kogoś takiego brakuje… Jest mi smutno, że nigdy nie będę niczyją druhną na ślubie, ani nie będzie telefonów o 2 w nocy pt. muszę się wypłakać. Mam narzeczonego, który jest najlepszym przyjacielem, ale ja tak bardzo tęsknię za kobiecą przyjaźnią… Sądzicie, że mając 24 lata można jeszcze kogoś takiego spotkać?

[Paczek88]

#460776

Ja też nie mam i nie miałam prawdziwej przyjaciółki jeśli są i były to tylko koleżanki bo boję się zaufać i że ktoś mnie zrani jeśli się otworzę

[elzbietka8]

#460783

Tak wlasnie jest ,pobiezne znajomosci,malo mowienia o sobie,lek jak sie zachowac czy powiedzialam cos normalnego czy cos glupio strzelilam,co ta osoba o mnie pomysli,rozpamietuje kazde wypowiedziane slowo, analizuje.Takie zachowania mnie wyczerpuja.Doszukuje sie czy rozmowca mnie polubil i mam ciagle obawy.Tak wyglada moje zycie towarzyskie pomimo zakonczonej terapii.NIEUFNOSC ,LEK PRZED ZRANIENIEM ,LEK PRZED ODRZUCENIEM.To boli.Pozdrawiam.

[Paczek88]

#460787

Takie zamknięcie w sobie to nic dobrego ale ciężko jest się otworzyć przed innymi opowiadać o problemach bo boje się że ludzie mnie wezmą za wariatke

[Chłopiec Papuśny]

#460791

Dlatego powinno się mieć 2-3 osoby którym można zaufać. To ułatwia sprawę i strach przed pośmiewiskiem.

[Paczek88]

#460794

Ciężko zaufać jednej osobie a co dopiero mieć więcej przyjaciół, wiadomo że trzeba się otworzyć ale my żyjemy w innym świecie

[mrutek]

#460816

Mi też było ciężko się otworzyć przed kimś tak do końca. Bardzo długo miałam pobieżne relacje, niby koleżanki, niby dobre koleżanki, ale jednak nie wiedziały wielu rzeczy o mnie. Jak zmieniłam pracę to była taka osoba, której swojego czasu nóż plecy bym włożyła ;)) tak się uwielbiałyśmy na początku. A po jakimś czasie się okazało, że naprawdę o wielu rzeczach mogę jej powiedzieć (i ona mi) i że ta relacja jest naprawdę bardzo fajna, chociaż słowo „przyjaciółka’ ciężko przechodziło mi przez gardło i długo musiałam się do niego przyzwyczajać. Jakiś czas temu rozeszły nam się drogi. Może tak ma być? Może nie ma przyjaciółek na całe życie?

[Paczek88]

#460851

Najlepiej żeby mieć przyjaciół w rodzenstwie które przeszło to samo i będzie wiedziało co przeżywamy ale u mnie nie mogę na to liczyć bo gdyby zrozumieli że mają problemy tak jak ja to by było inaczej a tak to tylko słyszę krzywdzące słowa od nich przykre to jest

[elzbietka8]

#460883

U mnie z rodzenstwem tez ciezko .Moze dlatego ze ja w domu rodzinnym bylam najdluzej.Moje siostry nie rozumieja moich lekow.Ja mysle ze najlepiej rozumialabym sie z 'dzieckiem za mgla’ bo jestem tym wlasnie typem.Przepraszam za pisownie .Pozdrawiam na poczatek tygodnia.

[Paczek88]

#460886

Mnie cała rodzina ma za ufoludka conajmniej bo mówię wszystkim że jestem dda i się tego nie wstydzę bo to nie moja wina tylko rodziców i niech oni się wstydzą a jeśli ktoś ma jakieś uwagi do tego co mówię to też niech rozmawia z rodzicami bo ja z nimi już nie mam o czym rozmawiać

[Autor]

Wpisy