Ja jakoś tego nie widzę.
Z doświadczenia wiem, że nawet na meetingach wcale nie jest łatwo uzyskać jakieś bardziej osobiste informacje, które mogłyby pomóc w wyjściu na prostą. Jeżeli są jakieś bliższe relacje, to między znajomymi z terapii grupowej – przynajmniej tam gdzie byłam tak było.
Internet daje poczucie bezpieczeństwa i anonimowości, lecz podobnie jak takie spotkania "nieformalne" nie gwarantuje, że wszyscy, z którymi masz kontakt mają uczciwe zamiary. Może się zdarzyć, że ktoś (podobnie jak na czacie) pojawi się dla jaj, a później będzie opowiadał znajomym jak się uśmiał. Na meetingach – nie ma chyba takiego ryzyka, bo rozmawia się głównie o uczuciach i odczuciach, na terapii grupowej jest się po spotkaniach indywidualnych, przez które nikt nieodpowiedni by nie przeszedł.
Jeżeli z taką łatwością przychodzi Ci opowiadać o własnej historii i alkoholizmie w swojej rodzinie, że gotowa jesteś rozmawiać o tym twarzą w twarz z obcymi osobami to ok. Ja jestem chyba przeciwieństwem w tym zakresie. Ciągle jeszcze spotykam się z reakcjami ludzi na temat alkoholizmu podobnymi do reakcji na trąd. Nieważne, że nie jest się alkoholikiem, jak się jest z rodziny z problemami ma się etykietkę przypiętą. Wiem również, że plotki żyją własnym życiem i nie wiem czy nieformalne spotkania pozwoliłyby na dyskrecję.
Poza tym meetingi mają jednolity przebieg ustalony przez określone reguły, a nawet mimo reguł czasem trudno o dyscyplinę. Jak więc miałoby wyglądać takie spotkanie i gdzie? No bo dach nad głową trzeba mieć zapewniony. Załóżmy, że spotykacie się w knajpie, powiedzmy 10 osób, prawdopodobnie 10 innych osób z sąsiednich stolików byłaby zainteresowana o czym rozmawiacie…
To takie ogólne moje spostrzeżenia…
