Witam wszystkich !
Od jakiegoś czasu zagladam tutaj na forum i coraz bardziej dociera do mnie, że my DDA nie musimy przez całe życie czuć się ufoludkami (lub przynajmniej samotnymi ufoludkami 😉
Dziecinstwo spędzone w domu alkoholika na długi czas pograżyło mnie w smutku, lęku i tęsknocie za normalnościa. Z drugiej strony często zastanawiałam się nad tym, jak wiele rzeczy udawało mi się osiagnać na przekor losowi i że nie utonęłam w tym bagnie. Czasem też w rożnych sytuacjach zdarza mi się teraz dostrzegać plusy bycia DDA.
Ciekawa jestem, czy macie podobne doświadczenia ?
Aktualnie piszę pracę magisterska na temat DDA, chciałabym poznać tę „druga stronę medalu” i opisać, jakie korzyści przyniosło i może nam przynieść bycie dzieckiem alkoholika, jakie udaje nam się po drodze osiagać sukcesy, a co ciagle jeszcze jest dla nas przysłowiowa ” kula u nogi”.
Byłabym wdzięczna za wszelka pomoc z Waszej strony.
DDA, ktorzy mieliby ochotę mi pomoc i wypełnić anonimowa ankietę proszę o kontakt (universo@o2.pl)
Dziękuję i pozdrawiam.
