Buczka, to jakiś opis idealny:) tyle, że kłótnie idealizujesz moim zdaniem, bo wszystko zalezy nawet od usposobienia ludzi, sama znam kochające się od lat małżeństwa, w których jest wiele różnych sporów i oni się godzą jak najbardziej, ale u jednych jest nawet wyścig focha nad fochami, który potrafi trwać do kilku dni i co ciekawe nie wiadomo kto jest w tym lepszy czy jedna ze stron, która jest niezwykle choleryczna i ciagle trajkocze czy druga strona, która jest bardziej introwertyczna. Akurat w fochu z nieodzywaniem się nie wiadomo kto jest lepszy:D ale to akurat zupełnie u tych osób jest nieszkodliwe, bo trwa ponad 30 lat i zwyczajnie taka jest dynamika tej relacji:) Jakoś tak zauwazyłam są dwa skrajne podejścia w tej kwestii: albo ciągłe wzniecanie kłótni o nic-charakterystyczne dla dda, bo przecież jest źle jeśli jest zbyt dobrze:D albo unikanie naturalnych sprzeczek, na zasadzie przeciwieństwa, ale na siłę jakby, to też jest nienaturalne. Myślę, że najważniejsze to chcieć tego samego i być w tym konsekwentnym bez względu na to co wyprawiają emocje. Kiedyś spytałam takiego moim zdaniem naprawdę kochającego się małżeństwa z wieloletnim stażem, u których jest iskra po ponad trzydziestu latach, co jest najważniejsze, a oni mi na to: przyjaźń:)
Edytowany przez: Felicja, w: 2013/04/09 22:50
