Miałam to samo co ty Marku. Dzieci wywoływały u mnie wręcz instynkty mordercze, drażnił mnie ich śmiech, irytował płacz. Urodziłam własne nie dlatego, że chciałam, tylko dlatego, że uległam presji: "co to za rodzina bez dzieci". Było fatalnie. Gdy moj syn się urodził nie poczułam nagłego przypływu miłości, nic, tylko wściekłość i strach i żeby wreszcie zniknał i dał mi spokoj.
Dopiero po roku doszłam co ze mna jest nie tak. Moj syn budził we mnie uczucia, ktore stłumiłam będac dzieckiem. Zakopałam je, zamroziłam a on, małe bezbronne dziecko kompletnie ode mnie zależne powoli zaczał mnie rozbrajać. Wyszedł ze mnie ogromny strach przed lud¼mi, przed bliskościa, przed krzykiem innych ludzi. Do teraz jak słyszę jego krzyk albo głośny płacz muszę sobie powtarzać – on nie krzyczy na ciebie, on nie chce ci zrobić krzywdy, on po prostu czegoś potrzebuje i tak to oznajmia.
Nie wiem jakie ty miałeś dziecinstwo, ale może tam jest powod twojej niechęci do dzieci.
A może ich naprawdę nie chcesz. Wtedy nie ulegaj presji rodziny i innych ludzi. Rodzisz dziecko dla siebie, a nie dla dziadkow.
Pozdrawiam
Red71 🙂
