Anju88, uwierz, że zapisanie się na terapię to najlepsza decyzja w twoim życiu. Po tonie treści twoich wpisów wyczuwam, że poczułaś, jakbyś nabrała wiatru w żagle 🤗
Weź sobie jednak do serca słowa 2wprzod1wtyl. Rzeczywiście entuzjazm DDA potrafi tak samo szybko mocno się rozpalić jak i zgasnąć. Jeżeli tak się zdarzy nie możesz szukać wymówek, tylko dalej idź obraną drogą. Dorosłe córki alkoholików nabywają różnego bagażu w zależności od tego, który z rodziców pił i co za tym piciem szło. W twoim przypadku mama wpada w ciągi alkoholowe, czyli doznajesz silnych okresowych huśtawek emocjonalnych. Taka sinusoida. Opierając się o własne doświadczenie z całą stanowczością mogę stwierdzić, że do momentu mieszkania z rodzicami nie zdawałam sobie sprawy z tego, że jestem DDA. W tamtym okresie najsilniej nastawiona byłam na działania, które miały spowodować, że rodzice przestaną pić. Czego ja nie robiłam… A potem sprzątanie po nich… W tamtym czasie najsilniejsze było współuzależnienie. Cały bagaż DDA zaczął się uwidaczniać dopiero po wyprowadzeniu się z domu. Wyszłam za mąż, zamieszkałam z mężczyzną i musiałam się w tym wszystkim odnaleźć. Po jakimś czasie zaczęłam odczuwać te „dziwne” stany emocjonalne, których nie potrafiłam nazwać i zrozumieć. Poszłam na zaoczne studia i do pracy. Obecnie, od 11 lat prowadzę własną firmę. Robiłam wszystko, aby zagłuszyć to co było dla mnie niezrozumiałe. Z biegiem lat wszystko stawało się silniejsze. Podskórnie czułam, że jest coś ze mną nie tak. Sporo czasu upłynęło zanim doznałam olśnienia, że to wszystko co się we mnie dzieje, wydobywa sie ze mnie sinusoidalnie. Schematy zadziałały. Teraz jestem na etapie kiedy staram się analizować każdy mój stan po to, aby znaleźć jego źródło i przestawić swoje schematyczne myślenie. Ostatnio powiedziałam swojej terapeutce, że czasami jest to jak „podskórne drapanie”. Odpowiedziała mi, żebym 10 minut pozwoliła sobie na to drapanie 🤭, a następnie próbowała je wyeliminować. Takie proste, a takie trudne… Dwa dni temu rozwaliłam samochód (pierwsze opady śniegu). Wpadłam w poślizg. Samochód był bez reakcji. Nie mogłam nic zrobić. Oczywiście zaczęło się potężne biczowanie mentalne, że to zapewne kara, że jestem beznadziejna, że to moja wina itd. Trwało to kilka godzin. Pojawił się somatyczny ból brzucha. I nagle mnie olśniło. Muszę zmienić schemat myśleniowy. Spojrzeć na zdarzenie jak na naukę daną mi przez los. Nowa mądrość, nowe doświadczenie, a nie kara. Dla człowieka nieobarczonego życiowo to takie oczywiste, dla mnie jako DDA będącego na początku drogi odkrywania siebie – to krok milowy… czemu o tym piszę?… skąd taka długa dygresja?… Droga Anju88, a stąd, że gdy pójdziesz na terapię dla DDA pewne tematy mogą wydać Ci się niepasujące do Ciebie. W tematach współuzależnienia odnajdziesz się bardzo szybko, inne mogą wydać Ci się dalekie, nieprzystające. I wówczas może się zrodzić w Tobie poczucie, że nie jest z Tobą tak źle, że Ciebie to nie dotyczy. Jeżeli tak będzie to znak, że tym bardziej musisz tam pozostać i trwać w terapii. Konfrontacja to proces, który często bywa bolesny. Wiele rzeczy z dzieciństwa, nawet całe lata, wypieramy, żeby się chronić.
Odpowiadając na twoje pytanie… mam siostrę starszą o pięć lat. Jednak nie ma między nami żadnej więzi. Mieszkamy od siebie 500 km. Każda z nas na swój sposób radzi sobie z otrzymanym bagażem. Ona uciekła z domu w wieku 18 lat. Zostałam w wieku 13 lat sama z pijącymi rodzicami, których ciągi alkoholowe wówczas dochodziły już do tygodnia czasu. To wtedy pojawiła się rola bohaterki, opiekunki i zamiana ról. Z dziecka stałam się rodzicem. Obecnie mamy kontakt telefoniczny, ale sporadyczny. Kiedyś miałam do niej wielki żal, że mnie zostawiła. Teraz rozumiem, że musiała o siebie walczyć. Nie mogła nic zrobić.
Mam wsparcie w moim mężu, chociaż nie potrafi mnie do końca zrozumieć. Jednak staramy się wzajemnie siebie uczyć. Staramy się rozumieć drugą stronę. Jednak do tego etapu bardzo długo dochodziliśmy… Ale to obszar na inny temat… Kobiety DDA i mężczyźni… Jakich wybieramy i dlaczego?…
Dziękuję, że podałaś mi swój mail. Również jestem otwarta na rozmowy z Tobą poza forum i serdecznie zapraszam: luna@poczta.onet.pl
😊🙃
