-
Byłoby nie fair gdybyśmy ciągnęli rozmowę o kimś w tym pod Twoją z gòry postawioną diagnozę.
Co więcej nawet jeżeli tak jest to nie taką drogę sugerują psycholodzy.
Mòwię psycholodzy, bo napotkałem już kilka nagrań o takim podejściu a jest nim w takich momentach przede wszystkim spojrzenie na siebie i poszukanie jakie mechanizmy, zasoby powodują, że przyciągsz ludzi o zaburzeniach lub manipulatoròw.
Po drugie droga walki i udowadniania jest drogą skazaną na porażkę. Sugerowana droga to znalezienie siły, wsparcia i odcięcie się oraz praca nad sobą.
Nawet tymi wpisami przetrzymujesz i kumulujesz obecność tej osoby w Twoim życiu.
Jeżeli Twoim celem nie jest udowadnianie i dyskredytowanie to przekierowujesz wzrok na siebie. Nie na zasadzie obwiniania i poczucia winy, ale poprzez budowanie siebie i zrozumienie dlaczego przyciągnąłeś taką osobę.
Diagnoza psychologiczna to bardzo trudna sprawa, a w obrębie wyodrębnionych typów osobowości bogactwo objawów i sposobów funkcjonowania jest bardzo duże.
Wydaje mi się, że korzystniejsze byłoby przyjrzenie się zagrywkom stosowanym przez drugą stronę, własnemu w nich udziałowi i temu, czy są w porządku lub mi odpowiadają.
Z racji, że forum jest o dda skupiam się na osobach dda. Przekierowanie wzrotu na mechanizmy dda i ich świadomość pozwala pracować nad sobą co jest zdecydowanie bardziej w zasięgu niż studiowanie psychologii i analiza osobowości psychopatycznych. (jakiś zarys można poznać, ale praca przede wszystkim nad sobą i mechanizmami dda)
Jeżeli wyjdziemy od siebie w prawdzie to można sobie zrobić taki algorytm.
Jeżeli
1. Jedno lub oboje z moich rodzicòw nadużywało alkoholu to znaczy, że jestem dda (dużo osòb już na tym etapie się buntuje i zaprzecza)
Krok drugi jeżeli jestem dda to
– mam niskie poczucie wartości
– jestem podatny na manipulacje i osoby psychopatyczne
– mogę szukać emocjonalnego haju na podobnej zasadzie do uzależnienia od np. narkotykòw
– mogę szukać wzorca partnera według zachowań rodzica lub odwrotnie wybiorę ’ nieskazitelną’ na zasadzie odwrotności, ale bez uczucia
Mając już takie przypuszczenia zaczynam nad tym pracować natomiast wchodzenie w toksyczne relacje mając powyższe mechanizmy to bawienie się odbezpieczonym granatem.
Sam napisałeś, że.nawet specjaliści mają problem z rozpoznaniem to jak niby ma to zrobić osoba dda? Jest bardzo mała o ile nie zerowa szansa, że coś wskòra a jak rozpozna to już przy ogromnym zapętlenie.
Jest jeszcze coś i jest to druga skrajność i chodzi o mechanizm dda porzucania relacji. Wiedząc to jak wyczuć gdzie jestem raniony a gdzie włącza mi się mechanizm? Dlatego najpierw spojrzenie i praca nad sobą przez co z jednej strony mamy szansę podnieść poczucie wartości, panować nad impulsami i nie być zanętą dla manipulacji i wzorcòw a z drugiej strony nauczyć się, że nie ma idealnych relacji i jak ktoś pasuje w 80 procentach a w 20 nie to rzecz w tym by widzieć te 80 a nie porzucać patrząc przez pryzmat 20 procent.
Ja nie mam potrzeby nikogo niszczyć, ale potrafię bardzo twardo postawić granicę, co dla drugiej strony może czasami być nieprzyjemne, szczególnie jeśli ma nieadekwatne oczekiwania czy skłonność do pogrywania, ale od takich relacji stronię.
Spokojnie, ale zdecydowanie konfrontuję to, co uważam za nie do przyjęcia. Od razu, na gorąco, na każdym etapie znajomości. Jak coś idzie wprost, to odpowiadam wprost. Jak jakaś aluzyjka, to ją obnażam. Jak zostałem napadnięty na ulicy, to w ruch poszły pięści – udało mi się wybronić i uciec. Jak pewni ludzie grozili mi na ulicy, to się potem tłumaczyli na policji i zaraz zgrzecznieli. Jak ktoś regularnie próbuje mi wejść na głowę, to się stawiam, odsuwam, a w ostateczności zrywam relację.
Po latach domowego piekiełka nie wyobrażam sobie tolerowania znęcania się, kłamstw, świństw, zdrad, nałogów czy innej destrukcji w związku. Wolę pozostać sam niż się pakować w coś takiego. Mam przyjaciół, znajomych, z częścią rodziny w różnym zakresie da się dogadać. Cierpię raczej na brak czasu niż na brak pomysłów i pustkę.
- Musisz być zalogowany aby odpowiedzieć na ten temat.