myślę o tym już jakiś czas i za cholerę nie mogę pojąć… jak ludzie mogą być tacy podli… przykłąd pierwszy z brzegu z mojego życia:
jestem w pracy. przerwa śniedaniowa. siedzimy dużą grupą na stołówce, gadamy. jeden gostek robi sobie żarty ze mnie, to mu odpowiadam tym samym, zaczynamy jechać po sobie coraz bardziej, ale ja cały czas myślałem że to żarty, a on nagle wyjebał – ale ja przynajmniej nie łykam tabletek żeby się zabić przez dziewczynę… przy wszystkich… nie byłem w stanie nic powiedzieć… gardło ściśnięte, łzy w oczach i myśl żeby spierdolić stamtęd jak najszybciej…
nie ogarniam, jak można coś takiego wygarnąć prosto w twarz… to jest masakra po prostu…
"Nie widzieć was, nie słyszeć głosów waszych,
Nie widzieć was, nie zrozumiecie mnie,
Umrzeć choć raz, by wrócić znów,
Gdy zrozumiecie już co czuje.
Tak! Umrzeć choć raz,
Nie widzieć was, nienawidze was,
Tak! Umrzeć choć raz,
I niech nie będzie was, i waszych spojrzeń.
Ukrywam się, i wiem,
Ze lepiej jest dla tego świata,
Gdy nie widzicie mnie,
Tak bardzo źle, mi między wami jest,
Czuję się jak ćma wśród motyli"
