"Bad¼cie pozdrowieni, Nadwrażliwi
za wasza czułość w nieczułości świata, za niepewność – wśrod jego pewności
za to, że odczuwacie innych tak jak siebie samych zarażajac się każdym bolem
za lęk przed światem, jego ślepa pewnościa, ktora nie ma dna
za potrzebę oczyszczania rak z niewidzialnego nawet brudu ziemi
bad¼cie pozdrowieni.
Bad¼cie pozdrowieni, Nadwrażliwi
za wasz lęk przed absurdem istnienia
i delikatność niemowienia innym tego co w nich widzicie
za niezaradność w rzeczach zwykłych i umiejętność obcowania z niezwykłościa
za realizm transcendentalny i brak realizmu życiowego,
za nieprzystosowanie do tego co jest a przystosowanie do tego co być powinno
za to co nieskonczone – nieznane – niewypowiedziane
ukryte w was.
Bad¼cie pozdrowieni, Nadwrażliwi
za wasza tworczość i ekstazę
za wasze zachłanne przyja¼nie, miłość i lęk
że miłość mogłaby umrzeć jeszcze przed wami.
Bad¼cie pozdrowieni
za wasze uzdolnienia – nigdy nie wykorzystane –
(niedocenianie waszej wielkości nie pozwoli
poznać wielkości tych, co przyjda po was)
za to, że chca was zmieniać zamiast naśladować
że jesteście leczeni zamiast leczyć świat
za wasza boska moc niszczona przez zwierzęca siłę
za niezwykłość i samotność waszych drog
bad¼cie pozdrowieni, Nadwrażliwi."
Przesłanie Kazimierza Dabrowskiego
(mysle, ze tu pasuje – a juz ktos wczesniej umiescil je u nas na forum)
