Witaj, ja nie wyobrażałm sobie robienia czegokolwiek sama. Wyjście do kina, wycieczka-zawsze musiał być ktoś do towarzystwa. Kiedy byłam sama w domu też miałam włączony telewizor. Na pewno ma to związek z naszym wychowaniem przez niedojrzałych emocjonalnie rodziców. Oni muszą kontrolować, a najlepszym sposobem na to jest dać odczuć, że sami nie damy sobie z niczym rady, nie jesteśmy dość dobrzy, inteligentni itd. Nic dziwnego, że my po prostu nie istniejemy we własnym umyśle jako samodzielni, wartościowi, nieżależni od innych ludzie. Ja bałam się wszelkich wyzwań, nowości, czułam się jak trzynastolatka, a byłam już po trzydziestce. To wszystko jest dziwne, ale da się zmienić. Od kiedy zaczęłam doceniać siebie i wierzyć w pozytywne opinie innych ludzi przestałam tak czuć. Pomógł mi program 12 stopni Al-Anon. To jest do zrobienia, ale trochę trwa:)
