A mnie to zaskoczyło, bo ja nie nazwałem tego FS na grupce DDA, a terapeutka prowadząca spotkania, sama powiedziała, ze ja mam lęk społeczny. Mimo, że jakby kokretnie nie nazywałem tego i troche omijałem temat. I tak jak ona to powiedziała, to taki ciążar spadł.. bo nie muszę o tym mówić, i ona już to wie. Ze nie muszę się właśnie tego wstydzić. Choć i tak nie mówię o tym na grupie, bo nie wiem czy powinienem, w końcu to DDA a nie FS.
Patrycja, a to ja coś mam bardzo podobnie. Też się boję, że ktoś zauważy moje zmieszanie. I im bardziej się boję to tym zmieszanie jest większe, i jest kołeczko zamknięte. Często mi sięwydaje, że ktoś na mnie patrzy, a jak nikt nie patrzy, to na siłę szukam tego wzroku i wtedy, ktoś się zawsze popatrzy i zaczyna się ten strach, czasem i prawie ze paraliż taki. I jak to minie, to znów patrzę. Takie fale strachu. Czasem się zawieszam i patrzą w jeden punkt, bo mam wrażenie, że ktoś się na mnie patrzy i widzi dokładnie co czuje, zmieszanie itp.
A recepta, po prostu żyć dalej.. co nie zabija to wzmacnia. Moc w słabości się dokonali. Kto się poddaje, przegrywa.
Edytowany przez: adi86, w: 2011/02/04 22:26
