Eh chciałam się tu powymądrzać, ale chyba musze przystopowac. Przeczytałam w necie co to sa te myśli suicydalne i przekonałam się, ż eto jest problem. Tylko niech mi ktoś wyjaśni czy każde takie mysli….jakie opisaliście, to są właśnie myśli suicydalne. Czy tak jak to opisał przyklejony, ż eczłowiek doszukuje się jakieś potrzeby być ważnym. Jeśli mamy potrzebe być ważnym i nam troche psychika kreci sie koło takich fantazji, to chyba nie są myśli samobujcze?
Nie wiem, ale czy w takich fantazjach można mieć jakis dystans? Osobiście nie myśle w takium sensie, ale czy to jakiś problem jakbym tak sobie pofanztazjowała?
Zanim przeczytałam co to te myśli suicydalne, chciałam coś takiego napisać:
Co bym powiedziała to i tak … pewnie coś bedzie nie tak, choć moje słowa nie są złe. Co do Janusza może i dobrze, że sie przechwalali, to ich sposób na wyrażenie siebie, szukali czegos w tym. Może i im było dobrze jak sie wygadali. Patrycja w pewnym sensie agus ma racje…uderzenie maczugą też jest potrzebne, choć czasem strasznie boli. Jednakże czasem takie uderzenie daje coś do myślenia. Przyklejony jak zwykle wszystko wyjaśnia psychologicznie. A ja jak zwykle sie emocjonuje. Ja przez pół dnia siedziałam i myślałam co tu napisać, kto ma racje a kto nie a w koncu jesteśmy sobą i każdy pisze co uważa. Rozmyślałam ile te myśli są zdrowe a ile nie. Gdzie można wtym znalesć dystans?
Czemu ma sie bronic takich myśli, myślałam puki sie ma nad nimi kontrole, to można troche pofantazjowac. A interweniować wtedy kiedy jest problem, albo żyje sie w takim świecie fantazji, ale to jest pewnie jakaś choroba, gdy żyjemy w świecie fantazji.
Nie wiem czego sie tu doszukiwałam, troche się w tym zakreciłam-hehe
