Witajcie
Z tymi snami też mam problem. Mi śni sie coś co noc i na dodatek prawie codziennie rano pamiętam większą część snu. To jest bardzo męczące. Gdy chodziłam chwilę na terapię DDA przerabiałam z terapeutką sny – w tym czasie miałam sny jakby rozliczające mnie z przeszlością, symboliczne (w tym czasie zaczęłam nowe życie w innym mieście przeprowadzając się na drugi koniec Polski). Np. sen o szkole, budynku gdzie były 3 piętra, ja znałam tylko parter i drugie piętro, a pierwsze było w gruzach – to był symbol mojego niedorośnięcia, pominięcia pewnego etapu w moim życiu, którego nie poznałam bo wychowałam się w domu z dysfunkcja. I ten etap powinnam przepracować, pozwolić sobie go poznac i dorosnąc. Mniej więcej takiego rodzaju sny miałam, bardzo zawiłe, emocjonalne i niezrozumiałe póki nie omówiłam ich z terapeutką. Miałam też wtedy sny, w których bardzo krzyczałam na ojca (przemocowca), można powiedzieć, że kiedy oddaliłam się fizycznie od miejsca mojego dzieciństwa na tyle daleko, że poczułam się bezpiecznie (chodziło o bezpośredni kontakt z ojcem) pozwoliłam sobie na złość i wyrażenie gniewu na to co on mi zrobił. Dopiero wtedy. Ja doszłam do wniosku, że moje sny to odzwierciedlenie emocji, które we mnie siedzą. Bywa, że odreaguję w nocy jakąś przykrą sprawę z pracy, bywa, że kłotnię z chłopakiem. Z reguły moje sny są symboliczne. Trochę się nauczyłam je rozpoznawać i sobie tłumaczyć 🙂 To pomaga jednak tylko częściowo bo nie zdołałam się od nich uwolnić.
