długo myślałam że tylko ja tak mam. dla każdego coś miłego tylko nie dla mnie, a jak dla mnie to z takimi wyrzutami że niech to szlag. godziłam się żeby mnie ranili bo byłam przyzwyczajona. ……. bardzo chce sie od tego uwolnic. powoli małymi kroczkami staram się to zwalczać(bez terapii jeszcze)i nie uśmiecham się już do sasiadki ktorej nie lubię. mam to gdzieś co o mnie pomyśli. niech się chrzani……
moj zwiazek z mężem jest toksyczny, ale na razie boę się zostać sama. on niszczy mnie jako człowika, ubliża mi i uczy tego mojego 3letniego synka. mam nadzieę że w koncu odważę sie z tym skonczyć.
a moja mama, coż… też probowała zawsze we mnie wzbudzić poczucie winy. nie mogłam jej powiedzieć że coś mi nie smakuje albo mi sie nie podoba, bo było jej przykro albo się obrażała.
dziś wiem że nikt nie jest idealny. ja też….
kiedyś nawet miałam wyrzuty umienia kiedy się złościłam albo płakałam. z domuwyniosłam że ¼le jest okazywać takie uczucia
