[Justyna2024]

w odpowiedzi na: Wszechobecne poczucie odrzucenia #487489

• Największe ograniczenia to sami sobie stawiamy swoimi przekonaniami co do świata i siebie.  Już jesteśmy więksi i możemy je sami zmieniać i mieć na nie wyje…ane.
• Ćwiczenia genialna sprawa, jak ciężki dzień to też proponuję potańczyć samemu do muzyki z radia lub nawet pośpiewać( wykrzyczeć) w aucie piosenki

[Justyna2024]

w odpowiedzi na: Wszechobecne poczucie odrzucenia #487483

Kochani

Po jakimś czasie w tej beznadziei, i tejj bezradności i braku bezpieczeństwa w sobie przyjdzie jeszcze szare myslenie..  co daje szanse inaczej patrzeć na świat a szczególności na siebie. Jestem teraz na sali operacyjnej z bólem ( dużym)  i czuję się szczęśliwa. Nie przez ból;) tylko że podjęłam decyzję za siebie ( nie ktoś za mnie czy ja dla kogoś) i wykonałam coś co mi pozwoli inaczej funkcjonować. Do tej  chwili miłych uczuć w bolącym ciele, które zamierzam wracać. Stawiajmy na siebie.

[Justyna2024]

w odpowiedzi na: Wspomnienia… #487340

Każdy jak się nie mylę z osób określających się dda żył za małego lub jeszcze żyje w chronicznymi stresie. Na pytanie co powinnam  zrobić, jak wyjść z domu? Poprostu wyjść z domu – nie myśleć tylko wyjść. Na początek do sklepu po przysłowiową bułkę. Tylko tak zrobić żeby droga była długa i kręta lub sklep daleko ;). Z biegiem czasu już się nie chce iść po bułkę tylko naprawdę chce człowiek odstresować i  poprostu sobie chodzić.  Wszystkie aplikację z krokami najlepiej wyłączyć.

Zmiany zapewne zajdą jak poczujemy się  lepiej w swojej skórze, kiedy poziom stresu się trochę obniży

 

[Justyna2024]

w odpowiedzi na: Poczucie opóźnienia w życiu #487335

Nie wiem jak można za mocno przeżywać swoje rodzicielstwo, bo dopiero siebie zaczęłam wyrażać.  Niestety ja pozostaje w świadomości, że bardzo szybko da się dziecięcy świat spierd…..lic ( na swoim przykładzie) i największym lekiem jest moje rodzicielstwo. Jak nie skatować lub odwrotnie nie za głaskać, by swoje dziecko miało aż tylu  ran.

Im więcej informacji tym więcej leku. Pamiętajmy jednak że nie każda informacja jest prawda ostateczną. Jeszcze jest prawdopodobieństwo wystąpienia zdarzeń. Różne rodzice, różne problemy.  Winogrona dzielimy na pół, wszystko obieramy… lęk w nas zasiano.

 

[Justyna2024]

w odpowiedzi na: Filmy warte obejrzenia #487322

Prognoza na życie 2005

Czasem chce się mieć łuk;)

 

[Justyna2024]

w odpowiedzi na: Wszechobecne poczucie odrzucenia #487307

Gragtuluje postępów. Zauważamy dokładniej po jakimś czasie. Mnie najbardziej przeraża ogólny brak czasu dla siebie i brak czasu innych dorosłych na relacje.  Gdzie ta przestrzeń życiowa- relaksacyjna. Podobnie przeżywam, choć  moze czuje się   bardziej dodatkiem co miał z zadanie urodzić dziecko.   Stety niestety, pracoholizm jest uzależniem i tak naprawdę już podświadomie wybraliśmy sobię takiego partnera.  Nie pomaga nam to chore przyzwolenie/ schemat społeczny, że mężczyzna to dobrze że pracuję ponad swoją miarę bo musi utrzymywać rodzinę.  Walka na wiatrakami…  Nie zmieniny myśli innych ludzi. Pozostaje praca nad sobą i tą nadmierna kontrolą.

[Autor]

Wpisy