Starling, czytałam , dlaczego oni kochają zołzy i dlaczego poślubiają zołzy też 🙂
Jeżeli mi na gościu nie zależy, to jestem jak najbardziej zołza. Chyba coś tam w główce z tych książek zostało, ponieważ teraz zaczynam stawiać zdecydowane granice, w konsekwencji poznaję coraz lepszych ludzi. Teraz mam takie hasło w głowie: Obiekt to też człowiek (nie bóg). Czyli można mu nie pozwalać na wiele rzeczy.
Netka, u mnie to tak jest, że gdy się nie kontaktuje z obiektem, to wtedy tworzę na jego temat niesamowite bajki w głowie, a także karmię się okruszkami informacji, które udaje mi się wycisnąć od znajomych, z internetu itd.To sprawia mi największy haj- kontakt pośredni, szpiegowanie, dreszcz oczekiwania.
Kiedy wykręcam jego numer i wreszcie słyszę głos, potem damski głos w tle, ton głosu obojętny, chęć wykręcenia się i zakończenia rozmowy- krótko ujmując, wszystkie oznaki tego, że on ma mnie głęboko w ….., cały romantyzm, cały piękny zamek w chmurach po prostu ulega natychmiastowemu samozniszczeniu. W głowie się koduje: obiekt=ból. Kiedy znowu zaczynam się nakręcać, znowu dzwonię i sytuacja się powtarza.Moje uzależnienie polega na unikaniu kontaktu realnego w celu podtrzymania ww haju. Myślę, że właśnie dlatego i terapeutka i ja uważamy, że należy się kontaktować do upadłego, tym bardziej, że mam na koncie 1 przypadek, kiedy rzeczywiście się udało.
