hmm trudno zdefiniować ideał, ale takie uchwytne cechy to bez wątpienia: wyrozumiałość, umiejętność rozmowy i wysłuchania, szacunek, poczucie humoru, wierność to tak na prędce , wg mnie pewne cechy dostrzega się z czasem i się je ceni bardziej.
A co do drugiej części watku, fajnie że piszecie, że odkryliście piękno swej osoby. Ja jestem na etapie zapoznawczym z syndromem, ale bardziej niż lektura suchych faktów pomaga mi postowanie na forum. Ja mam nieraz wrażenie, że drzemią we mnie całkiem inne nieziemskie cechy, ale uważam się za uwięzioną lękiem osobowość, nie mogę odżałować, że nieraz przez to zmarnowałem i nie rozwinąłem tylu znajomości z płcią piękną 🙂 Bardzo mi brakuje bycia spontanicznym i niewyczulonym aż tak mocno na krytykę drugich. To ograniczenie na maxa( w moim wypadku)
Nie mniej dziękuję, za Wasze wartościowe rady i posty, mam niekłamaną nadzieję, że są tutaj osoby, które uwolniły się z tego przekleństwa i są szczęśliwe. Może kiedyś uda mi się dołączyć to tego grona 😉
