Ja chyba najbardziej boję się wykorzystywania przez drugą osobę. Wpadam w szał, jak facet, z którym jestem przez np. pół roku ani razu nie umył toalety, nie zrobił prania i o wszystko trzeba go prosić. Wiem, czego się boję – tego, że będę wykorzystywana tak jak moja matka, że będę traktowana jak NIKT, jakbym nie istniała poza sferą uprzyjemniania facetowi życia, gotowania, sprzątania, dbania, żeby mu było dobrze. Nie chcę tego dla siebie i też dlatego myślę, że nie wyjdę nigdy za mąż. Nie chcę nikomu oddać swojego życia w taki sposób. Chcę być z kimś, kto nie będzie się czuł dobrze widząc swoją kobietę na klęczkach szorującą kibel. Najdziwniejsze jest to, że mój ostatni facet nawet słowa nie powiedział, jak zaproponowałam, żebyśmy wynajęli jakąś panią do pomocy w sprzątaniu raz w tygodniu, pomimo, że finansowo mogliśmy sobie na to pozwolić. Dlaczego nie chciał tego? Pewnie z tych samych powodów (a których do dziś nie znam), dla których nie skomentował mojej propozycji terapii małżeńskiej… Ale na szczęście już jestem wolna, w pewnym sensie.
Jeszcze do tego mój brat do dziś tak traktuje matkę, jak ojciec. Na razie nie ma kobiety, ale nie chciałabym, żeby miał żonę i dzieci, bo czuję, że by je krzywdził, choć bardzo go kocham.
Edytowany przez: iwonka1981, w: 2009/12/22 15:54
